Nýjar kvöldvökur - 01.03.1917, Blaðsíða 13

Nýjar kvöldvökur - 01.03.1917, Blaðsíða 13
TENGDADÓTTIRIN. 59 hvort hann gæti ekki komið, þótt kona hans yrði heima, lofaði hann að koma. Gunther reið nú tíl Saltflóanna, og er hann hafði dvalið þar skamma stund, reið hann heim á leið aftur, mintist hann þá orðá bar- ónsfrúarinnar um mann sinn og hann hugsaði rneð sér: fEkkert er jafn þungbært og hamingjusnautt hjónaband. 8. KAPÍTULI. Daginn eftir var sunnudagur. Margrét hafði búið sig til kirkjuferðar. Hún vildi að Gúnt- her færi með sér til kirkjunnar en vissi ekki hvert hann hafði gengið og fór því út til þess að Ieita að honum. Eftir nokkra leit fann hún hann niður við tjörnina og Iá hann þar endilangur í gras- inu. »Pú liggur þarna og sefur,« sagði hún, og að tíu mínútum liðnum leggjum við á stað til kirkjunnar.« Hann leit seint við og mælti: »Eg ætla ekki til kirkju í dag. Mér finst það vera synd að sitja inni í svona góðu veðri. Sérðu Ijósbrotin þarna? Horfðu á fuglana, hversu glaðir þeir eru. Pú verður að viðurkenna að hér er fagurt. Settu þig niður eða legðu þig í grasið, það er enn bétra. Heyrirðu ekki suðið í skordýrunum ? Pekkirðu fegurri söng?« Það var ekki roðinn af rauðu sólhlífinni, sem gerði Margrétu rjóða núna, og hann var heldur ekki eðlilegur titringurinn í röddinni er hún sagði: »Nú er þér ekki alvara Gúnther. Ætlarðu að láta mig fara eina til kirkjunnar í dag? Pú hefir aldrei komið í kirkju síðan við giftum okkur. Finst þér ekki, að þú hafa ástæðu til að þakka guði fyrir alla þá ánægju og gleði, er hann hefir veitt okkur?« Gúnther beit á kampinn, stóð svo upp og sagði: »Þú hefur undarlega tilhneigingu tii þess að sýna öllum lýð Ijósar tilfinningar þínar. Geturðu ekki eins flutt guði þakklæti þitt hérna undir berum himni eins og inni í kirkjunni ?« Margrét hafði Iagt sólhiífina saman og stakk henni nú niður í jörðina við og við og gerði smáholur með henni. Hún beygði höf- uðið, svo Gúther sá ekki tárin í augum hennar. »í trúmálum get eg ekki verið sömu skoð- unar og þú, Gúnther,« sagði hún. Eg er alin upp við bænahald og kirkjugöngur og eg játa 'það hreinskilnislega, að ef Elísabet bæði mig ekki um að fara til þessa frfþenkjara, þá færi eg þangað ekki. En mér finst þú tala með svo mikilli lítilsvirðingu um trúmál, að mér blöskrar það oftlega. En ætlarðu nú að koma með mér til kirkjunnar í dag eða ætlarðu mér að fara einni?« Áður en hann fengi svarað hafði hún snú- ið sér við og gekk nú heim að höllinni. Marko fylgdi henni nasandi með trýnið niður við jörðina og rófuna dinglandi milli afturfót- anna. Sjaldan hefur verið eins margt fólk í kirkju og í dag. Nálega allir jarðeigendur úr ná- grenninu voru þar með konur sínar og börn, og höfðu þeir gert það af velvild við prestinn sinn gamla, sem átti við svo mikið mótlæti að stríða. Prestsetursfólkið átti sæti í kirkjunni beint á móti Wolsaufólkinu, og sat þar nú madama Wessel, klædd nýjum silkikjól, sem Willy hafði gefið henni. Sjaldan hafði hún verið í jafngóðu skapi og nú, þvi við hlið hennar sat Willy og horfði á sömu sálmabókina og hún, og var það sama bókin, sem hann hafði sungið á í æsku. Hver er þessi stóri maður, sem situr þarna beint á móti og syngur svo vel?« hvíslaði Margrét að Eiísabetu. »Það er sonur síra Dossows« svaraði hún og roðnaði lítið eitt. »Pín rödd og hans mundu hljóma vel saman. Eg vildi að aðrir syngju ekki en þið tvö,« 8*

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.