Ný dagsbrún - 01.01.1904, Síða 55

HVERT STEFNIR?
49
nýtt hjrtnnbnnd cftir fenginn skilnnð: ,,Og það scm guð
hcfir samtcngt mú ekki maðurinn sundur skiljn1', þar með
gcfnndi tll kynna f hvcrt skifti nð hjðnabandið rnegi ckki
upplcysftst, og gangandi ]xí inn á það með vcrkinu, að
það mcgi upp lcysast ? Það cr annaðhvort, að presturinn
lcggur ckki mjðg mikla áherzlu á hvað það þýði, scm hnnn
scgir, cða þú að borgaralcg lög þrcngja mj'ig nð kosti hans,
cða þú hvorutveggja, en hvað scm um það cr að scgja,
þá sjcst glöggt að borgaralcg lög og almennar skoðanir
ganga fram hjív sctningum ritningarinnar.
fíiÐ FJóRðA, scm cnn mætti bcnda &, til þcss að
taka dœmi scm næst okkur, stendur f sambandi við hina
lötersku tr& hins fslcnzka kyrkjufjelags hjcv vcstan liafs.
Ein sð hugvekja, scm þaðan fæst, cr sh tilkynning, sem
sjera Jón Bjarnason gjðrði b opinberum kyrkjufundi f vet-
urscmlcið, að fólk, scmckkiværi fermt, gæti gengið f lút-
crskan s'jfnuð án þess að láta fcrma s;g, og að fcrmingar-
loforðið væri ekki eiður, og ckki staðfesting & skfrnar-
sáttmálanum. hað blandast vfst engum hugur um að
þctta sjc nýtt spor og stórt spor, og spor f gagnstæða átt
við þann skilning, scm mönnum hcfir verið kcnnt að hafa
fi þessum atriðum innan hinnar lótersku kyrkju; að þetta sje
nýr skilningur á þcssum atriðum, skynsamlcgur skilningur,
cn nýr skilningur samt, því allir, semðlust upp á fslandi,
muna sjálfsagt eftir orðtakinu, 'að komast f kristinna
manna t>ilu‘, scm þýddi að verða fermdur og komast mcð
þvf f siifnuð, og sem var skoðað sem sáluhjálpleg athöfn,
cf ekki beinlínis sáluhjálparatriði, hvflandi auðvitað á
kyrkjulegum boðorðum. Það er þvf hreint cngin furða
þó mönnurn þyki það nýstárlegt, þegar sjera Jón Bjarna-
son segir oss, eftir öll þcssi ár, að þessi skilningur sjc
rangur, cftir að menn cru bfmir að lifa og deyja upp á
Jrcssa vitlcysu f langa, langa tíð, og bfinir að fitmátta sig
Ný Dagsbrún. I. 4