Ný dagsbrún - 01.01.1904, Blaðsíða 40

Nf DAGSBRtftt.
34
hlið.þcirrar brcytingar, scm þannig verður, þá vcrður síi
ti'úarhugmynd annaðhvort að fellaSt burt cða taka tilsvar- >
andi breytingum. Efhúnekki gjú'rir það, þíl verða þatí
trúarbrfjgö, sem iifin stendur í, ekki í raun rjcttri Íengur
skyilsamleg trúarbr'igð, af þvf að þeirra kenningakcrfi er *
þíi ekki framar orðið samrýmanlegt, heldur komið f mót*
siígn við sjálft sig. Þegar svo er komið fer tffiin að veikj- j
ast og deyja. Látið því, gððir iesai'ar, hvern þann krist-
indómsprjedikara, sem heldur þvf fram, að vjer eigum að
sætta oss við mótsagnir, gjöra sjálfum sjer og öðrum greiil
fyrir því, livað Jcsfis Kristur muni meina mcð þeirri stað-
hæfingu, að hvert það rfki, sem sje sj&lfu sjcr sundur-
þykkt, fái ekki staðist. Það misheppnast öllum að verja
mrttsagnir. Þær eru banamein þeirra trúarbragða sem
þær fá að taka sjer aðsetur 1; og að eins mcð rjettilegri
notkun mannlegrar slcynsemi verður þeim cytt svo, að
trfiin missi ekki lífið í hugarfari einstaklingsins.
LIFANDI Það er annað atriði í tilgangi vorum,
TKÚAU- að vekja og viðhalda lifandi trúarhug-
IIUGMYNDIR. myndum. Aðalskilyrðið, fyrir þvf að trúin
geti verið lifandi, er það, að sá einstaklingur, sem um er
að ræða f þann og þann svipinn, álíti að trfiarhugmj’ndir
sfnar sje skynsamlegar. Mannsins eigin álit sannar auð-
vitað lítið í því cfni, en það álit hans er hið óhjákvæmi-
lega skilyrði fyrir þvf, að hans trú sje honum hjartfólgin,
að hún sje honum óbifanlega áreiðanleg. Trfi hvers
manns þarf þess vegna, til þess að geta til hlýtar verið lif-
andi á þcssum tfmum, að vera í samrœmi við þekkingu 4
vorrar cigin aldar. Að liafa verið f samrœmi við þckk-
ingu manna í fornöld, hjálpar cngum trfiarbrögðum, cf
þau eru f ósamrœmi við þekkingu mannanna nfi. Menn
fjarlægjast þau mcir og meir, eftir því scm fieiri mcrki
koma í ljós um það hversu óskynsamleg þau cru, og á