Ný dagsbrún - 01.01.1904, Blaðsíða 72

66
Xy DAGSfíRtJxV.
sigri hrósandi 6r g&lganum cða undan cxi bUðulsius. I>eg'
ar mcnn dc>'ja íi vfgveliinum mcð hcndurnar storknar af
blðði brœðra sinna, þft cr presturinn jafnan nádægur að
hjálpa hinum deyjandi manndr&para í faðminn Krists.
Þcgar menn eru hengdir fyrir hryllilegustu morð og ill-
virki, þá cr klerkurinn æfinlega við hendina að leiðbeina
s&lunni inn f cilífa dýrð.
Að þcssi kcnning bœti siðferðishugmyndir þjóðanna,
það gctur vcrið, en jeg cfast st.örlega um það. Þcssi af-
plánun, að Kristur bcri syndir allra manna, eins og kyrkj-
an kcnnir, upp !í krossinn, og þær afmáist cf að maðurinn
iðrast og trúir, það cr mjcr ómifgulcgt að skilja að geti
bœtt siðfcrði cöa siðferðishugmynd nokkurs manns. Miklu
fremur gctur það gjú'rt mcnn kærulausa og vcrið argasta
skálkaskjðl. En aftur cr annað atriði við þctta, þaö,að það cr
kærleikur sem á aðfeiast í þcssu, kærlcikur Krists, að taka
upp !i sig <>11 þcssi voðalegu óskiip, syndirsmáar og strtrar,
ckki milljðna hcldur billjdna allra þcirra syndara, scm fríi
skiipun. mannsins hafa lifað og munu til eilffðar á jörðu
lifa. Þcssi hugmynd um kærleika Krists gæti vakið til-
svarandi kærlcika f hjurtum manna. En þft kemur spurn-
ingin fram um bina höfuðpersónu guðdðmsins, guð föður
sjálfan. Hann lætur mcð harmkvælum og pyndingum
dcyða sinn eingetinn clskulegan son. Af alvizku sinni
vcit hann fyrirfram að mennirnir falla og syndga ; hann
hcgnir þeim mcð þvf, að drekkja mcginþorra þcirraf ilðð-
inu mikla, cn það dugar ckki, mcnnirnir halda áfram að
vcra spilltir og syndugir ; hann hugsar sig um, og cina
ráðið,sem hann sjcr til að frclsa þá frá eilífri glötun,er það,
að taka sinn cingctinn clskulegan son og láta hann, hinn
saklausa, líða fyrir hinn scka. Hvar scm þctta kcmur
fyi\ í borgaralcgu fjclagi, að hinn saklausi sje látinn lfða
fyrir hinn scka, cr það talinn glœpur. ,,Justits mord“