Nýjar kvöldvökur - 01.04.1952, Blaðsíða 21

N. Kv.
SVEINN SKYTTA
59
heimsóknina til konungs, og hvílíks álits
hann nyti hjá konungi, drottningu hans og
ríkisráði. Og að lokunr klykkti hann út með
því, að Sveinn myndi útvega honunr stöðu
sem skyttu hjá hefðarfólkinu á Jungshoved.
Inger lrafði gengið inn í næsta herbergi,
meðan samræða þessi fór fram; en lrún hafði
látið hurðina standa í hálfa gátt, svo að hún
heyrði lrvert orð. Og er ráðsnraðurinn að
lokum lét undan mælsku Ibs og mikilvægu
röksemdum og rétti honunr liönd sína yfir
borðið til samþykkis, var lrurðin opnuð í
skyndi, og Inger kom þjótandi inn, féll unr
Iráls föður síns og rétti síðan báðar hendur
sínar lrinum hamingjusanta unnusta sínunr.
„Nú þakka ég ykkur fyrir matinn,“ mælti
Ib, og sé ykkur það ekki á nróti skapi, þá fer
ég úr kyrtlinum, því að það er engin nauð-
syn að slíta honum að óþörfu."
„Æ nei, vertu í kyrtlinum," sagði Inger í
bænarrónr, „þú ert svo glæsilegur í honunr.“
Jæja, finnst þér það?“ sagði Ib brosandi.
„Það getur svo senr vel verið. Annars bjóst
ég varla við að hitta ykkttr hérna niðri síð-
degis. Þið eruð þau einu, senr eftir eru í
lröllinni og lrafið því leyfi til að velja um
beztu vistarverurnar. Þér ættuð að flytja
þangað upp með Inger litlu, Kasper Dan!
Það gæti svo senr viljað til síðar nreir, að
hún sjálf eignaðist þvílíka höll til íbúðar,
ef guði þóknast að haga því þannig.“
Andlit Ingu ljómaði af gleði og lranr-
ingju, senr birtist í björtu brosi hennar.
Henni virtist, að Ib væri þegar orðinn svo
hátt settur, að héðan af myndu honum allir
vegir færir.
Ráðsmaðurinn var ekki sönru skoðunar.
„Þú talar fávíslega," mælti hann við Ib.
»,Ætti ég kannske að láta Inger setjast að
uppi í höllinni, þar senr nú er lrópur æstra
herrnanna? Ég er orðinn ganrall og hef
nreira en nóg með sjálfan mig, Irvað þá ætti
eg einnig að vera verndari ungrar stúlku.“
„Eg vissi ekki, að þar væru neinir lrer-
nrenn,“ svaraði Ib. „Hvaða náungar eru nú
það?“
Inger hafði lrvað eftir annað gefið föður
sínum merki um að þegja, en hann lézt ekki
veita því eftirtekt, og sagði svo að lokum:
„Hvað áttu við með þessunr bendingum
þínunr, dóttir góð?“
„Æ, lramingjan góða!“ sagði Inger hálf
gremjulega og hristi fallegan lokkakollinn.
„Mér finnst við gætunr talað um eitthvað
skemmtilegra í dag en um sænsku her-
mennina."
„Þarna kemur nú einn höfuðsmaðurinn
ríðandi," sagði ráðsnraðurinn og leit út um
gluggann.
„Sem ég er lifandi nraður!" sagði Ib, er
lrann sá herforingjann stíga af baki hesti
sínunr og ganga inn í höllina. „Nú þarf ég
ekki að spyrja um ástæðurnar fyrir hátta-
lagi Ingu, Kasper Danr! Henni er vel kunn-
ugt unr viðskipti nrín við þessa menn.“
Ráðsnraðurinn skildi hvorki upp né nið-
ur í þessum umnræhim Ibs.
„Ib á við, að menn úr þessari lrerdeild
lrafi brotið svo glæpsamlega gegn honum,
er þeir kvöldu systur lrans, hana fallegu
Soffíu Abelsdóttur, og píndu lrana til
dauða. — Æ, góði Ib,“ sagði Inger blíðlega.
„Láttu þá í friði í dag, unr það bið ég þig
svo innilega. Við skulunr lreldur gleðjast í
dag og syngja fallegan sálnr til dýrðar guði,
senr hefur Iragað öllu svo vel fyrir okkur.“
„Ég býst nú svo sem við, að Ib láti þá í
friði,“ sagði ráðsmaðurinn hæðnislega, „það
sitja sem sé ekki færri en sex. náungar þarna
uppi og drekka og drabba.“
„O jæja, ekki fleiri,“ sagði Ib ósköp ró-
lega og rétti úr sér og teygði sig allan og
stillti sér upp fyrir framan ráðsmanninn.
„Það ætla ég að segja yður, Kasper Dam,
að þótt þeir séu heilir sex þarna uppi, mun
ég samt áræða að fara upp til þeirra, gerist
þess þörf, áður en þessi stund er liðin, —
ég einsamall, eins og ég stend hérna. Þér
8*