Nýjar kvöldvökur - 01.04.1952, Blaðsíða 32

70
KONA VÉLFRÆÐINGSINS
N. Kv..
stofunni og þangað varð hún að flýta sér.
— Er liægt að ná tali af Berner vélaverk-
fræðingi?
— Nei, hann er ekki heima sem stend-
ur, — svaraði hún.
— Þetta er Eiríkur Lund — hann liafði
lofað að líta á bifhjólið mitt, sagði röddin.
— Þér vilduð ef til vill vera svo vænar að
biðja liann að hringja til mín, jregar hann
er kominn?
Hún lofaði að skila þessu til mannsins
síns, og lagði heyrnartólið frá sér. — O, þessi
liræðilegu bifhjól!
Klukkan var orðin eitt, þegar lnin
lieyrði Lars blístra úti fyrir dyrunum, og
skömmu síðar kom hann þjótandi inn, henti
skinnhúfunni og vettlingunum frá sér á
borð í inngangs—herberginu og gekk síðan
inn til hennar — og alltaf í skinnjakkanum
— á gófinu voru spor eftir gúmmístígvélin
lians.
— Hó, hó, svefnpurka litla! lirópaði
liann. — Ertu nú vöknuð? Lengstan tímann,
sem þú sést, ertu sofandi. Bíllinn minn er
hérna rétt fyrir utan. Viltu aka með mér
spottakorn, þegar við höfum lokið við að
borða?
Hann hlammaði sér niður á bezta stólinn
í stofunni og teygði frá sér fæturna, síðan
tók liann ujtj) tóbaksjríjruna sína og byrjaði
að troða í hana.
— Nú, hvers vegna svarar þú ekki?
— Nei, svaraði hún gremjulega.
Hann einungis blés reyknum frá sér og
brosti.
— Ég hefði átt að vekja þig með því að
færa þér kaffi í rúmið, sagði hann, — en
klukkan var ekki nema sex, þegar ég klæddi
mig, og þá hélt ég, að það mundi vera synd
að raska ró þinni. Við gáturn ekki lokið
verki okkar í gærkveldi, þótt við ynnum til
kl. 12; þess vegna urðum við að byrja aftur
snemma í morgun. En fyrir bragðið hef ég
1 íka einn bíl tilbúinn á sunnudaginn kem-
ur, sem mun verða ósigrandi í kajrpakstrin-
um. Og það hefur líka töluvert að segja,.
heiður landsins er í veði!
Saja, sent var gröm fyrir, fylltist nú enn
meiri gremju við að ldusta á rausið í hon-
um.
— Þú mátt svo sem fara þinna ferða, þeg-
ar þér þóknast, sagði liún, — og þú þarft
sannarlega engin reikningsskil að gera mér;
það er ég, sem á bara að bíða og bíða og liafa
matinn tilbúinn ltanda þér, þegar þú kem-
ur heim, eða er ekki svo? Og svo er það al-
veg sama, hvort heldur það er sunnudagur
eða virkur dagur — og sjá svo hvernig þú
þeytir lilutunum frá þér, svo að ég geti tínt
þá saman, — og líttu svo á gólfið! Þú hugsar
ekkert um það, að það er ég, sem þarf að
koma öllu í lag aftur, ég er orðin þreytt á
því að vera vinnukona hjá þér!
— Svona Saja, æstu þig nú ekki ujrp, sagði
liann blíðlega.
— Það er allt, sem þú getur sagt! Þú hefur
ekki áhuga fyrir öðru en kajrpakstri og bif-
hjólum, en um livað ég er að hugsa eða
hvað tilfinningum mínum líður, eða hvort
ég er í raun og veru til, stendur þér nákvæm-
lega á sarna!
Blá aug'u lians fengu á sig harðlegan blæ,
en rödd hans var bæði blíð og vorkunnlát,
líkust því og þegar talað er við barn.
— í fyrsta lagi er bifhjétlagerð, af tilvilj-
un, starf rnitt. A daginn set ég bifhjólin
saman, en í svonefndum tómstundum mín-
um hef ég eftirlit með þeim og ek þeim
reynsluferðina, og fvrir það fæ ég meira
en fyrir aðalstarf mitt. Þetta er þá líka
hagur fyrir þig —■ hvenær hef ég neitað þér
um að kaujra það, sem þig hefur langað til
að eignast? Og þar að auki, hefur þú nokk-
urn tírna reynt til að fá áhuga fyrir hugðar-
efnum mínum? Nei — þú vilt ekki sitja á
óhreinu bifhjóli — það ónýtir nylonsokkana
þína — og þú hefur aldrei verið viðstödd
bifhjólakeppni.
— Hættu að tala um bifhjólin, skijjaði