Nýjar kvöldvökur - 01.04.1956, Qupperneq 48

80
PITCAIRN-EYJAN
N. Kv.
var þeim að kenna, að til árekstra hafði
komið við blökkumennina, og ég óskaði
þess með sjálfum mér, að ég sæi þá aldrei
framar.
Ef til vill kunnið þér að hugsa, herra, að
guð hafi látið okkur þola þetta allt saman,
til þess að minna okkur á yfirsjónir fortíð-
arinnar, svo að við gætum bætt ráð okkar.
En við vorum ekki nógu skynsamir til þess
að læra af hinni hitru reynslu. Ég á hér við
karlmennina. Það, sem á eftir fór, var ekki
sök kvenfólksins. Þær, sem fylgdu okkur,
gerðu það af því að við neyddum þær til
þess. Eg hef áður talað um bruggunartæki
Mc Coy. Löngu áður en til átaka kom við
Llökkumennina, hafði hann byrjað að
bruggs, en enginn vissi um það, ekki einu
sinni sambýlismaður hans, Quintal. Ef til
vill sýnir það betur en allt annað, hversu
duglegur maður Mc Coy var, að hann skyldi
geta hruggað spíritus á þessari eyði-eyju,
og það án þess að nokkur maður vissi um
það. Síðar fékk ég að vita, að Mc Coy hafði
fengið taugaáfall, þegar blökkumennirnir
leituðu hans í þeim tilgangi að drepa hann.
Hvað eftir annað höfðu þeir verið að því
komnir að ná honum. Hann hafði séð blóði-
drifin höfuð Mills og Martins hanga við
Lelti þeirra. Já, hann hafði verið frávita af
hræðslu, og þegar allt var um garð gengið,
ætluðu konurnar ekki að geta fengið hann
til að koma heim aftur. Hann trúði ekki
einu sinni Mary, konu sinni. Það var ekki
íyrr en Quintal kom, og hann sá sjálfur lík
blökkumannanna, að hann þorði að gefa
sig frum. En svo hvarf hann aftur, og eng-
ínn vissi hvað af honum varð.
Qurntal var hálf geðveikur, en á annan
hátt. í gamla daga um borð í Bounty tókum
við eftir því, að hann var eitthvað undar-
xegur, Það kom fyrir að hann sagði eitt eða
annað, sem sýndi að hann var ekki fullkom-
lega með réttu ráði. Eftir morðin ágerðist
þetta. Hann sat tímum saman á þröskuldin-
um og talaði við sjálfan sig, og oft hagaði
hann sér þannig, að allar konurnar voru
hræddar við hann. Samt sem áður tók hann
til starfa aftur, feldi tré, sáði í garðinn
sinn og gerði ýmislegt þarflegt. En þá var
eins og hann áttaði sig allt í einu á því, að
Mc Coy vantaði. Quintal hóf leit að honum
og fann hann loks í gjá utan til á eynni.
Mc Coy hafði reist lítinn kofa hjá bruggun-
artækjum sínum og hafðist þar við.
— Nú, það er þá hérna, sem þú felur
þig, sagði hann. Hvað er að þér, Will, og
hvað er það, sem þú ert með þarna?
Mc Coy sá að það var tilgangslaust að
iialda nokkru leyndu héðan af fyrir Quin-
tal. — Seztu niður Matt, sagði hann. Síðan
sótti Iiann flösku og staup og rétti honum.
— Bragðaðu á þessu, sagði hann.
Quintal dreypti fyrst á víninu, síðan tók
iiann stóran sopa. — Þetta er ekki slæmt,
langt fi’á því. En hvar í ósköpunum hefur
þú fengið þetta?
— Eg hef búið þetta til úr tirótum, svar-
aði Mc Coy.
Síðan sagði hann Quintal hvernig hann
hefði farið að þessu, og hann þui'fti ekki að
hvetja Quintal til þess að taka þátt í vín-
gei'ðinni með sér. Þeir náðu í stóra kopar-
ketilinn úr Bounty, sem var nógu stór til
þess, að í honum gátu þeir bi'uggað meira
vín en þeir gátu di’ukkið. Síðan komu þeir
upp öðrum bruggunartækjum, og það var
orsök ógæfunnar.
í fyrstu drukku þeir aðeins tveir saman,
án þess að segja nokki'um fi'á því. Að sjálf-
sögðu fór það ekki frarn hjá okkui', að þeir
voru siöðugt að heiman, en konurnar voru
því fegnar og hugsuðu ekkert um hvað þeir
að hefðust. Eftir nokkrar vikur tóku þeir að
flytja vín heim til sín og kenndu þá konum