Sjómannadagsblaðið - 04.06.1961, Side 29

áSur orðið fyrir miklu tjóni. Xer-
xes vildi ekki, að þetta endurtæki
sig. Hann lét því grafa skurð gegn-
um skagann, þar sem hann er
mjóstur, en það er uppi við land-
ið. Þar er láglendi og skaginn um
hálf önnur míla á breidd. Við
skurðgröftinn vann múgur manns
úr hinum ýmsu skattlöndum
Persa, og menn úr nálægum hér-
uðum voru einnig neyddir til að
vinna við skurðinn. Persneskir yf-
irmenn stjórnuðu með svipuna á
lofti yfir höfðum verkamannanna.
Aður en verkið hófst, var lína lögð
yfir eiðið og hverjum þjóðflokki
úthlutað sérstakt stykki til að
grafa upp, breidd skurðarins
miðaðist við það, að tvö her-
skip gætu róið um hann samhliða.
Þegar verkamennirnir voru komn-
ir það djúpt niður, að þeir gátu
ekki rétt jarðveginn milliliðalaust
upp á skurðbakkann, voru reist-
ir upp stigar og stóðu þeir í þeim
og handlönguðu jarðveginn. Þar
tóku aðrir við því, sem upp úr
skurðinum kom og báru undan.
Flestir þeirra manna, sem unnu
við skurðgröftinn, grófu lóðrétt
niður. Afleiðingin var, að alltaf
hrundi úr bökkunum og vinnan
varð meiri, en ef ekkert hefði
hrunið. Allir, sem við skurðinn
unnu, gerðu þessa skyssu, nema
Föikumenn. Við þessa vinnu, sem;
og alla aðra, sýndu þeir yfirburði
sína í verkhyggni.A hinu afmælda
stykki sínu byrjuðu þeir efst á
helmingi breiðari skurði en til-
tekið var og létu skurðinn síðan
dragast að sér þar til neðst, að
breiddin var hin sama og hjá hin-
um. A svæði í nánd komu verka-
mennirnir saman. Þar var mark-
aðstorg þeirra og þangað voru
sendar óhemju byrgðir af möluðu
korni frá Asíu. Við athugun máls-
ins verður ljóst, að Xerxes lét
grafa skurðinn af einskæru stær-
læti. Hann vildi sýna mátt sinn og
vinna verk, sem ekki gleymdist.
Ekkert gat verið því til fyrirstöðu
að draga skipin yfir eyðið. Þrátt
fyrir það fyrirskipaði hann skipa-
skurð, sem væri það breiður, að
tvö herskip gætu róið um hann
samhliða. Bygging skurðarins var
bvin að standa yfir í þrjú ár, þegar
verkinu var lokið með tilheyrandi
varnargörðum gegn brimi og sand-
burði við báða enda skurðarins.
Sólin sortnar.
Flotbrýrnar á Hellusundi voru til-
búnar, birgðastöðvum var búið að
koma upp meðfram þeirri leið,
sem hemum var ætlað að halda.
Fréttir bárust af því, að skurður-
inn gegnum Aþosskaga væri til-
búinn til umferðar. Eftir vetur-
setu í Sardis og að loknum öllum
undirbúningi, hófu hersveitir Xer-
xes og floti för sína í áttina til
Abydos og flotbrúnna. Varla hafði
förin hafizt, þegar sólin hvarf sjón-
um manna á heiðum himni og
gerði myrkur um miðjan dag. Sló
þá óhug á einvaldskonung Persa,
sem leitaði til prestanna (Magi)
cg bað þá segja sér þýðingu þessa
furðulega fyrirbæris. Honum var
tjáð, að á þennan hátt segði guð
Grikkjum, að borgir þeirra myndu
formyrkvast. Sólin varaði Grikki
við framtíðinni; á sama hátt og
tunglið gegndi því hlutverki fyr-
ir Persa. Skýringin var ánægju-
leg og Xerxes hélt ferðinn áfram
glaður og reifur.
Xerxes harmar skammlífi
mannsins.
Þegar Xerxes kom til Abydos við
Hellusund, höfðu íbúarnir, að boði
hans, gert honum marmarahásæti
á hæð einni. Tók hann sér þar
sæti og leit þaðan yfir allan her
sinn og flota. Skyndileg löngun
greip hann til að horfa á kappróð-
ur. Kappróðurinn fór fram og sig-
ruðu Fönikumenn frá Sídon, til
mikillar ánægju fyrir Xerxes, sem
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 13