Sjómannadagsblaðið - 01.06.1984, Síða 13

Strand togarans St. Crispin á Meðallandsfjörum. Ljósm.: Óskar Gíslason.
skipstjórnarmenn eru einu fag-
mennirnir um borð í skipum sem
ekki geta nýtt fagþekkingu sína
þegar í land er komið. Að vísu eru
þeir taldir hinir ágætustu stjórn-
endur til vinnu, en slíkir aðilar
sem starfa í landi verða nú orðið
að sækja skóla eða löng námskeið,
sem gefa þeim sérhæfingu.
Það eru áratugir liðnir síðan
Alþingi féllst á þá skoðun mína að
í Stýrimannaskólanum yrði námi
þannig háttað að þeir sem þaðan
lykju námi fengju rétt til að nýta
sitt nám í ákveðnum greinum t.d.
sem áfanga þegar í land væri
komið. Það er vitað að sjómenn
verða að hverfa frá sjómanns-
starfinu fyrr en aðrir, frá sinni at-
vinnu, oft á tíðum á miðjum aldri,
stundum fyrr vegna slysa eða
veikinda. En þá er vilji og geta til
endurmenntunar of oft liðinn hjá.
Það eru fleiri sem þurfa á starfs-
og sérstakri fræðslu í öryggismál-
um og notkun öryggisbúnaðar að
halda. Það eru þeir úr áhöfn skipa
sem þar dvelja lengur öðrum
fremur. Nú til dags er mikið los á
skipshöfnum. Menn sækja í land,
þeir hlaupa um borð í fiskiskipin
t.d. til þess að leita eftir háum
tekjum, í stuttan tíma, en halda
síðan í land í betur launaða vinnu
þegar til lengri tíma er litið í meira
öryggi, til þess að vera lausir úr
vosbúðinni, til þess að tryggja sér
vinnu til frambúðar til eftir-ára
m.a. til að forðast að þeir komi í
land útslitnir fyrir tímann og þá
utanveltu á vinnumarkaðinum.
Það ber að leggja áherslu á að
auka verkkunnáttu, starfsmennt-
un þeirra manna sem eru á skipa-
flotanum árum saman, þeirra sem
ekki hafa farið í neinn fagskóla
sjómannastéttarinnar. Sjómenn
sem fara í slíkan starfs- eða verk-
menntaskóla eiga að verða kjarni
undirmanna, bátsmenn, neta-
menn og vaktformenn. Þannig
menntun yrði að sjálfsögðu best
framkvæmd um borð í skipi og á
fundinum sem Slysavarnafélagið
efndi til kom einmitt sú hugmynd
fram að fá eitt af gömlu varðskip-
unum til slíkra nota.
En fyrst og síðast ber, þegar rætt
er um öryggis- og björgunarbúnað
um borð í skipum, að hafa í huga,
að mesta öryggið er fólgið í skip-
inu sjálfu. Að skip hvorki strandi,
fari á hliðina vegna ónógs stöðug-
leika, sökkvi eða brenni. í því er
öryggið fólgið fyrst og fremst. Til
þess að svo megi verða, þarf að
auka og bæta við verkþekkingu og
starfsmenntun skipstjórnarmanna
sem annarra sjómanna.
Sjómennskan þarf aftur að
verða í fyrirrúmi á undan hrað-
anum og þeirri peningahyggju
sem er að baki flestum tækni-
framförum nútíma þjóðfélags.
Fyrir fámenna þjóð eins og ís-
lendinga er ekkert dýrmætara en
mannslífið.
Skoóun
og viógerðir
gúmmíbáta
allt áriö.
Teppi og dreglar
til skipa ávallt
fyrirliggjandi.
GÚMMÍBÁTAÞJÓNUSTAN
Eyjarslóð 9 Örfirisey
Sími: 14010
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 13