Sjómannadagsblaðið - 01.06.1984, Side 47

FLOSI ÍS 20. Hinn fullmótaði, súðbyrti
dekkbátur. Það verður að teljast með
ólíkindum, hversu harðsæknir Bolvíkingar
voru á þessari gerð báta, sem voru arftakar
áraskipanna.
Ölver Flosi og
Straumur
Hlíðin milli Bolungarvíkur og
Skálavíkur er kölluð Stigahlíð. Á
„.bökkunum inn af Hvassaleiti á
Stigahlíð er hóll einn lítill, nefndur
Ölver eða Ölvishaugur, eftir for-
manni eða höfðingja sem þar á að
vera heygður. Skip hans á og að
vera grafið í barð þar skammt frá.
Einhvern tíma átti að hafa verið
gerð tilraun til að grafa í hólinn en
fljótlega hætt við það, þar eð svo
virtist sem hlíðin öll myndi hrynja
yfir þá sem að greftrinum unnu,
svo að þeir urðu hræddir og hættu
hið bráðasta.
Sögnin segir, að þeir væru þrír
bræður, eða fóstbræður, Ölver,
Flosi og Straumur, sem ávallt
fylgdust að í víkingaferðum.
Lögðu þeir svo fyrir að þeir skyldu
heygðir hver á sínum stað, en þó
svo, að þeir gætu séð hver til
annars. Skyldu þeir svo vera holl-
vættir þess svæðis, sem á milli
þeirra væri. Straumur er heygður á
Straumnesi, norðan ísafjarðar-
djúps andspænis Ölvi. En haugur
Flosa er inni í Langadalsstrandar-
fjöllum, upp af Hamri. Frá honum
sést einnig til Ölvis. Er þá ísa-
fjarðardjúp allt verndarsvæði
þeirra. Þannig er þjóðsagan.
Mótorbáturinn Ölver, einhver mesta happafleyta, sem verið hefur í Bolungarvík.
ef sjóferðir voru margar. Á seinni
árum var farið að ánafna henni
vissan önglafjölda eða jafnvel lóð
og átti hún þá það er á það kom.
Fiskurinn var markaður svo hægt
væri að halda honum sér.
Fanggæslur munu yfirleitt hafa
verið vel látnar af sinni skipshöfn
og ekki er vitað að þær hafi átt við
sambúðarvandamál að stríða.
Fanggæslan bjó að öllu leyti í ver-
búðinni meðan á vertíð stóð, hún
svaf því á sama lofti og vermenn-
irnir.
Verbúðarloftin voru oftar út í
eitt þar var sofið og matreitt og
haldið til eftir því sem aðstæður
leyfðu. í landlegum munu ungu
mennirnir hafa sótt í þær búðir er
ungar fanggæslur voru, þar var því
oft glatt á hjalla.
Allt frá fyrstu tíð hefur landtaka
verið slæm í Bolungarvík, það
hefur því þurft fulla aðgæslu og
áræði hafi skip ætlað að taka land.
Einverju sinni á árabátaöldinni
höfðu allir róið úr Bolungarvík í
góðu veðri. Er leið á daginn tók að
hvessa og brima. Er fyrsti báturinn
kom upp undir sína vör sjá þeir er
á bátnum eru að skinnklæddur
maður stendur frammi í flæðarmáli
og annar við spilið á kambinum.
Formaðurinn sér sér út lag og svo
er tekinn róðurinn í land. Er skipið
kennir grunns húkkar sá skinn-
klæddi í lykkju á skipinu er til þess
var ætluð. Sá er við spilið stóð
hleypur að vindúnni og byrjar að
hífa. Þessi handtök í brimlendingu
skiptu oftast sköpum um hvernig
fór með menn og skip við þessar
aðstæður. Á meðan á hífingunni
stóðu sáu menn að þarna var
komin fanggæslan ásamt 12 ára
syni er var með henni í verbúð-
inni.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 47