Sjómannadagsblaðið

Årgang

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1984, Side 57

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1984, Side 57
Hann fór þó ekki varhluta af veikinni um borð, en hann reyndi að harka af sér og standa á löpp- unum, þótt sjúkur væri. Hefur líklega æska hans og hreysti, reynst honum betur en annað. Hann tók nú við skipstjórninni, — ásamt dauðanum, væri víst réttara að segja. Næst lést timburmaðurinn, eða 15. nóvember. Skipstjórinn skildi svo við þennan heim, fáeinum klukkustundum síðar, en á meðan börðust Kirkwood stýrimaður og margir aðrir við dauðann. Ekki bætti það úr skák, að skip- verjar fylltust nú skelfingu, og töluðu um að bölvun fylgdi þessu skipi. Þeir neituðu að hlýðnast skipunum og kröfðust þess að siglt væri til næstu hafnar, svo þeir gætu yfirgefið þessa fljótandi lík- kistu bölvunarinnar. Bill Shotton var því töluverður vandi á höndum. Hann stýrði nú stóru skipi, var ábyrgur fyrir stjórn þess, þótt hann væri aðeins nýlega orðinn 18 ára. Þar ofan í kaupin var hann veikur og mátti hafa sig allan við að halda hugsun sinni skýrri. Honum var það ljóst, að nú reið á að taka rétta ákvörðun. Og það var ekkert hik í rödd hans, þegar hann tilkynnti skipshöfninni, með þrumuraust: — Þetta skip er á leiðinni til Melbourne, og þangað sigli ég því, án viðkomu í öðrum höfnum! Það var dauðaþögn og hann heyrði orð sín bergmála um skip- ið, sjálfum honum til nokkurrar undrunar. Og honum varð það einnig ljóst, að hann mátti hvergi kvika frá settu marki, ef hann átti að ná tökum á þessari veiku og ringluðu skipshöfn. Það er ekki auðvelt að vita hvað í rauninni gerðist um borð í TRAFALGAR á þessari stundu, það er að segja innra með mönnum. En einhverra hluta vegna kusu mennirnir að hlýða hinum unga skipstjóra, sem þrátt fyrir æsku sína, var auðvitað eini maðurinn, sem kunni siglinga- fræði. Þó runnu á þá tvær grímur, þegar Kirkwood andaðist nokkr- um dögum síðar, og þá seinasti réttindamaðurinn um borð. Og til ólgu kom nú í fyrsta sinn, síðan Shotton tók við stjórninni. Um tíma ríkti að heita má algjör ringulreið um borð. Skipshöfnin fór ekki að fyrirmælum. Þeir hættu að halda við búnaði skipsins og brutust inn í forðageymsluna. Og þeir hættu að þrífa skip og vistarverur. Þeir gengu meira að segja svo langt, að þeir flýttu klukkunni, til þess að stytta vaktir sínar, en varðstaðan var víst það eina, sem aldrei fór verulega úr skorðum, ef þannig má orða það. En Shotton var ekki á því að láta menn buga sig eða til þess búinn að taka létt á yfirsjónum manna sinna. Með aðstoð brytans og seglameistarans, sem voru honum hliðhollir, tók hann saman lista yfir þá er stolið höfðu mat, og hann tilkynnti að þennan lista myndi hann afhenda lögregluyfir- völdum Ástralíu, þegar skipið kæmi til hafnar. Hann tók sjóúrið, sem skipverjar höfðu verið að fikta við og kom því fyrir í klefa I. stýrimanns og þar hafði hann log- andi kerti, svo unnt væri að lesa á það. Þar fékk það að vera í friði, enda spannst fljótlega sú saga um skipið, að stýrimaðurinn hefði gengið aftur, og hefði sést sitjandi við skrifborð sitt. Skipverjar gátu séð hvað tím- SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 57

x

Sjómannadagsblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.