Sjómannadagsblaðið - 01.06.1984, Síða 70

Gömul þula
Þessi gamla gaman-þula er 100 ára
gömul eða þar yfir. Mér finnst hún geyma
margt gamalt, svo að hún komist á blað,
svo að hún gleymist ekki með öllu. Hún er
eftir Álf Magnússon, sem hvarf frá ísa-
firði, sennilega eitthvað fyrir aldamót, og
er talið, að hann hafi farið með ameriskri
skútu, sem mikið var um hér á þeim árum.
Markús ýtti Essi reyðar
út á Hrannar gundir breiðar
hræðist ekki bárur bláar
né blindviðris rokur háar,
heldur kallar hann hart að drengjum;
herðið vel á öllum strengjum,
upp með stagsegl, upp með jagar
eins og þið sjáið að best til hagar,
upp með fokku og upp með klýfinn
því aldrei var ég sagður hlífinn,
núna stórsegl neðan strekkjum
því Neftúnus veður undir rekkum.
Enn ég mun við stýrið standa
og stýra knerri eftir vanda
hræddir séu ýtar eii
ég hefi ráðið stærra fleyi.
Undireins og aukist friður,
Ólafur sæktu flösku niður,
geð ég bragða mönnum mínum
með því að sé að vilja þínum,
dálítið ég dreypi sjálfur.
því dágott er að vera hálfur;
mun ég þola meira en slatta
því marga hef ég farið bratta,
Kindar höfuð farðu að fýra
finnst mér heldur kallt að stýra,
gamli Bjarni gáðu meðan,
gott væri, ef þú fengir séðan,
ísinn, sem er allra fjandi
og ýmsa drepsótt hér í landi.
Litli Bjarni brasa máttu
Burinn greips þér hjálpa láttu
Jón minn Pálsson jagar strekktu.
Jakob rektor sjálfan vektu,
svo skal ekki sofa lengur
sei, sei, sei, sei, fjarski á gengur,
Gnoðin undir voðum víðum
veltist hrönn ógrönn með síðum
þótt svona vaði sjórinn nærri,
séð hef ég marga báru stærri;
sveif í hendi hristist minni
ég held að ég varla stýra kynni.
Tarna er ljóta vinda vésið,
við erum þá við hafnar nesið.
Ólafur, láttu akker fara,
ofan rýfur seglin bara,
út með bátinn, og ekki minna,
því Ástríði ég hlýt að finna.
Sækið af mér fínu fötin
fleygðu kokksi bót á götin
undireins vatn og ekkert gaman,
því ég vil þvo mér strax í framan.
Hattinn svo á höfuð set ég,
því hermannlegur orðið get ég.
Einn í bátnum aftan stend ég,
og allt það görið, sem að bend ég,
annars fáið þið knefa að kanna,
þið kunnið öngva siði manna.
Nú, nú, nú, angar greyin,
ekki meira stjórnborð megin,
meira aftan miðskips sláni,
meira þú í hálsi, bjáni,
haltu við í hálsi glanni,
ég held þú verðir seint að manni.
Sofnaðu ekki útaf. drengur,
ekki hótið julan gengur,
herðið nú á ykkar árum
undan þessum stóru bárum.
Áfram, áfram upp á landið,
ástar þar ég knýti bandið.
Ólafur Jósúa Guðmundsson, vistmaður
á Hrafnistu í Hafnarfirði, sjómaður alla
tíð. F. 4—10—1900 lærði þessa þulu 15
ára af föður sínum, Guðmundi Jóhanni
Guðmundssyni bónda, sem réri vor og
haust. Ólafur sá um sjómannadaginn á
Tálknafirði í 20 ár, þulan er talin vera um
Markús Bjarnason fyrsta skólastjóra
Stýrimannaskólans og skipshöfn hans.
Biöjið um
áætlun.
RIKISSKIP
Sími: 28822
Brottfarardagar frá
Reykjavík:
VESTFIRÐIR:
Alla þriöjudaga og annan
hvern laugardag.
NORÐURLAND:
Alla þriðjudaga og annan
hvern laugardag.
NORÐ- AUSTURLAND:
Vikulega fimmtudaga eða
laugardaga.
AUSTURLAND OG
VESTMANNAEYJAR:
alla fimmtudaga.
Þjónusta viö
landsbyggðina!
70 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ