Sjómannadagsblaðið - 01.06.1985, Blaðsíða 23

f frostveðri og særoki hleðst ísinn ótrúlega fljótt á skipin. Grannir hlutir, svo og vírar
verða margfaldir að gildleika og ísinn, þessi svarni óvinur sjómanna á norðlægum slóð-
um, raskar jafnvægishlutfalli skipanna, svo að þau verða krönk og jafnvel leggjast undan
þunganum.
talrörið og báðu um ennþá meiri ferð.
Þeir gerðu sér allir ljóst, hvílíka hættu þeir
lögðu skipið í með því að þeita því svona
vægðarlaust upp í óveðrið, en um annað
var ekki að ræða. Þrátt fyrir ýtrustu að-
gætni og frábæra sjómennsku féll skipið
frá öðru hvoru og tók þá stundum á sig
sjó. Einn slíkur sjór skall inn yfir skipið
fyrir aftan brú, sprengdi upp háglugga á
vélarreisn og steyptist niður í vélarúmið.
Hjarimar brotnuðu ekki, en vélstjóranum
reyndist ókleift að loka. Hann flautaði
upp og sagði frá því, sem skeð hafði. Að
beiðni skipstjóra fór Friðfmnur stýrimað-
ur ásamt einum háseta, Gunnari Kristó-
ferssyni, til þess að loka háglugganum.
Þeim gekk það illa vegna þess, að lamirn-
ar höfðu bognað. Meðan þeir voru að
þessu varð Friðfinnur var við hvar brot-
sjór reis skammt frá skipinu, sem hafði
slegið undan. Þeir sáu holskefluna æða að
skipinu. Friðfmnur sagði Gunnari að
drífa sig inn í maskínutoppinn, en sjálfur
hljóp hann i hlé við reykháfinn. Brotið
reið yfir og sendi góða gusu niður í véla-
rúmið á eftir Gunnari. Strax á eftir fór
Friðfinnur að háglugganum, bað Gunnar
að lána sér sleggju, og með henni lánaðist
honum að berja gluggann aftur þannig, að
Vilhelm vélstjóri og Gunnar gátu benzlað
hann aftur með vír. Friðfinnur hélt síðan
upp í brú á ný, en Gunnar komst ekki upp
vegna þess að búið var að loka ristinni og
lúgunni yfir kyndistöðinni. Hún var eini
uppgangurinn. Eftir þilfarinu var útilok-
að fyrir nokkurn mann að fara.
Vegna þess að gólfið í kyndistöðinni
hafði losnað og plöturnar henzt til, var
aðstaða þar niðri mjög slæm. Sjór kom
niður í vélarrúm og kyndistöð, bæði er
háglugginn opnaðist og eins og um rist
yfir kyndistöð, sem venjujega var opin án
þess að kæmi að sök. Utilokað var að
losna við ösku, og hún safnaðist fyrir
niðri, en er sjórinn kom niður, blandaðist
hann öskunni, og rann niður í kjalsogið.
Allt varð að hrærigraut, sem stíflaði dæl-
urnar.
Það var farið að birta af sunnudags-
morgni og loftskeytaþræðimir orðnir
mjög gildir af ís. Eitt sinn er skipið hjó í
öldu, brotnaði fremri loftskeytastöngin,
datt niður á þilfarið og sjálft loftnetið nið-
ur á annan brúarvænginn. Friðfinnur
hljóp út úr brúnni, gat gripið þræðina og
bundið þá fasta. Eftir að birti tókst mönn-
unum að komast eftir skipinu, og þeir
gátu skipt vöktum. Veðurofsinn hélzt, en
hríðin og frostið var sízt minna en fyrr.
Veðrið gengur niður
Gulltoppur andæfði allan sunnudag-
inn, en þegar leið á daginn, fór að draga úr
veðrinu, enda þótt það væri ennþá svo
slæmt, að ekki væri ferðaveður. Ekkert
var hægt að elda meðan veðrið var sem
verst, en á sunnudagskvöld tókst Ragnari
bryta að elda hafragraut. Hafragrautur
ásamt hnausþykkri dósamjólk var mikið
hnossgæti, ekki sízt þeim, sem staðið
höfðu í brúnni gluggalausri og alísaðri.
Laust eftir miðnætti aðfaranótt mánu-
dagsins 9. febrúar hringdi Jón skipstjóri á
stanz og sagði mönnum að lóða dýpið.
Skipið var á 90 faðma dýpi. Jóni skip-
stjóra reiknaðist til, að þar sem þeir hefðu
stímað upp í veðrið með fullri ferð í 36
tíma og skipið hefði stýrt, að minnsta
kosti öðru hvoru, hefði þeim miðað áfram
um að minnsta kosti tvær til þrjár sjó-
mílur á klukkustund. Þeir væru með
öðrum orðum staddir útnorður af Horni.
Þar sem sama frostveðrið hélzt, enda
þótt hríðin væri ekki eins svört og áður,
þótti þeim líklegt, að ennþá væri sama
áttin ríkjandi. Stefna suðvestur með fjörð-
um myndi því beint undan. Með allri var-
úð var Gulltoppi snúið undan og sigld
suð-vestlæg stefna. Þótt dregið hefði úr
veðurofsanum, varsjórinn ennþá mikill. I
birtingu um morguninn stytti upp. Þeir
sáu fljótlega land aftur út á bakborða.
Þeim var ekki fyllilega ljóst, hvaða fjall
þetta var, unz einn kvað upp úr með, að
þeirsæju þama kollinn á Látrabjargi. Þeir
rýndu til lands,og brátt sást Snæfellsjök-
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 23