Sjómannadagsblaðið - 01.06.1990, Blaðsíða 43

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
41
óþægindi því maður var með litla
krakka heima. Það var hringt einu
sinni eða tvisvar og hótað einhverj-
um sprengjuaðgerðum. Sjómenn
seint um kvöld á pöbbnum sínum
höfðu verið í vígahug. Það varð
aldrei neitt úr því.
En almennt séð varð ég ekki fyrir
neinum óþægindum, en ég varð
þjóðlaus. Það er litið á mann sem
íslending hér í Grimsby, en heima á
Islandi sem Breta.
Það var aldrei nein spurning fyrir
mér hvor hafði rétt fyrir sér. Frá mín-
um bæjardyrum séð var málið ósköp
einfalt. Ég fékk alltaf mikinn stuðn-
ing frá ráðamönnum heima á íslandi.
Ég er ekki sjálfur neitt sem heitir
lengur í útgerð, nema er með nokkra
Norðursjávarbáta á mínum snærum,
en á ekki nema einn bát, 50 tonna
bát, sem ég er með hérna í Norður-
sjónum. Það hefur ekkert sérstakt
verið upp úr því að hafa; það er sama
kvótavandamál hér eins og annars-
staðar. (Sjá síðar um hlutafélög, sem
Jón veitir forstöðu).
EB kvótinn kom illa við okkur.
Þeir ákveða allt þarna í Brussel og
það verður að viðurkennast að aðrar
þjóðir hafa þar meiri tök en Bretar.
Ef Bretar hefðu tekið upp fslands-
stefnuna þá myndu þeir hafa yfirráð
yfir 60% af miðum innan Evrópu-
bandalagsins, bara fært út einhliða
og dregið miðlínur. En staðreyndin
er sú að það hafa aldrei verið mörg
atkvæði £ sjávarútvegi hér í Bret-
landi. Ef sjávarútvegurinn hefði
sömu tök og bændur, þá væri hans
saga öll önnur. Útgerðarsamtök í
Frakklandi, Belgíu, Hollandi, ír-
landi eru miklu sterkari en í Bret-
landi. Hlutfall fiskveiða í þjóðar-
framleiðslu Breta var svo lágt, að öll
athygli stjórnmálamanna beindist að
iðnaðinum, og svo landbúnaðinum,
og sjávarútvegurinn sat á hakanum.
Það er svo tiltölulega fátt fólk sem
byggir atvinnu sína á fiskveiðum í
Bretlandi, miðað við heildarfjöld-
ann. Stjórnmálamenn í Bretlandi
hafa mjög takmarkaðan skilning á
vanda sjávarútvegsins og það sem
stjórnmálamenn skilja ekki, það eru
þeir hræddir við og forðast það eins
og þeir frekast mega.
Áfangastaður bflanna.
Ég er alltaf með talsvert af fólki í
vinnu, allt að fimmtíu manns á stund-
um. Þú vilt vita um kassaleiguna.
Hún hefur gengið vel. Við vorum
hálffiartinn neyddir útí þennan rekst-
ur. Aður fyrr sáu útgerðarsamtökin
hérna um þjónustuna við markað-
inn, löndun á fiski úr togurunum og
kassaleigu, og þar eð þau höfðu ein-
okun á löndun og löndunarfólki, þá
gátu þau bundið kassaleigu við það.
Ef þú notar okkar fólk var sagt þá
notarðu okkar kassa.
Kassaverðið fór sífellt hækkandi
vegna þess að þegar heimaskipunum
fækkaði, þá var ekki fækkað að sama
Togarinn Sargo Endeavouir.