Sjómannadagsblaðið - 01.06.1990, Blaðsíða 83

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
81
anskildum tveim þeim fyrstu, en þá
var messað á Ráðshústorgi, eins og
áður segir. Mjög fúslega hafa prest-
arnir jafnan beint orðum sínum sér-
staklega til sjómanna þennan dag
með árnaðaróskum og fyrirbænum,
sem bæjarbúar hafa reynt að endur-
gjalda með góðri kirkjusókn þann
dag. — Lengi framan af var kirkju-
gangan hafin með hópgöngu þeirra
sjómanna, sem í landi voru hverju
sinni, og áttu þess kost að vera með.
En 1951 var sú siðvenja lögð niður,
aðallega vegna þess, að kappróður-
inn og eftirfylgjandi dansskemmtun
kvöldið á undan, drógu úr atorkunni
að hópgangan varð fámenn. Gátu
bæjarbúar upp frá því hagað kirkju-
göngu sinni eftir geðþótta, og
kannski var það líka betra.
íþróttirnar og þau skemmtiatriði,
sem sjómannadagsráðið hafði aug-
lýst hverju sinni, fóru svo fram eftir
hádegið. Fyrst í höfninni, eins og
áður hefur verið greint frá, og úti á
Gleráreyrum, ásamt ýmsum inn-
skotsþáttum til gamans, s.s. söng
karlakóranna og lúðrasveitarinnar
o.fl.
Seinna færðist athafnasvæðið á
flötina sunnan sundlaugarinnar, eða
á hátíðasvæðið, sem hér er kallað.
Var það ólíkt þægilegra að geta fram-
kvæmt íþróttir dagsins svo til á sama
stað.
Knattspyrnan fór að vísu fram á
íþróttavellinum á Gleráreyrum, þar
til hún var tekin af dagskránni, en
það var árið 1955. Orsökin var eink-
um sú, að mjög erfitt reyndist að fá
lið til að keppa, engir sjómenn þótt-
ust til þess færir. Einnig mun hafa
ráðið miklu, að með bættum skilyrð-
um til íþróttaiðkana og auknum
kappleikjum milli landshluta, varð
þessi íþrótt það algeng, að ekki yrði
að vænta mikillar aðsóknar að
keppni óvaninga, sem lítið gaman
væri að horfa á.
Þess í stað var reynt að viðhafa
meiri fjölbreytni í gamninu, við laug-
ina og sunnan hennar. Mátti þar
stundum líta marga spaugilega til-
burði, s.s. í pokahlaupi, nagla- og
nálþráðaboðhlaupi, og ýmsu fleiru af
slíku tagi, sem fólkið virtist hafa mik-
ið gaman af. Mun óhætt að fullyrða,
Stakkastunds- og björgunarsundssveit eitt þessarra fyrri ára.
að engum hafi hingað til fundist hann
fara vonsvikinn af útiskemmtisam-
komum á Sjómannadaginn á Akur-
eyri (þegar undantekinn er dagurinn
1958, en þá féllu allar útiskemmtanir
niður).
Heiðursmerki Sjómannadagsráðs
hefur til þessa verið veitt 9 öldruðum
sjómönnum, sem allir hafa átt og
eiga heima á Akureyri. Nöfn þeirra
eru þessi:
Eiður Benediktsson, skipstjóri.
Stefán Magnússon, sjómaður.
Stefán Jónsson, skipstjóri.
Axel Björnsson, vélstjóri.
Jóhann Guðmundsson, sjómaður.
Kristján Kristjánsson, sjómaður.
Aðalsteinn Jónsson, vélstjóri.
Gísli J. Eyland, skipstjóri.
Egill Jóhannsson, skipstjóri.
Ennfremur hefur skrautritað heið-
ursskjal verið afhent fyrir frækilega
björgun skipsfélaga í vonsku veðri á
Halamiðum. Móttakandi var Ólafur
J. Aðalbjörnsson, sjómaður á Akur-
eyri (síðar togaraskipstjóri. ÁJ.)
Punktar úr grein Jónasar Þorsteinssonar:
SJÓMANNADAGURINN Á
AKUREYRI 40 ÁRA
Jónas Þorsteinsson, skipstjóri,
skrifaði í Sjómannadagsblaðið 1980
um Sjómannadaginn á Akureyri 40
ára. Þar er að finna úrdrátt úr grein-
um Jóns og Egils, en mörgu aukið við
og raktar ýmsar breytingar og Jónas
ársetur þær. Hann segir sundkeppni
hafa lagzt niður 1966 og legið niðri í
nokkur ár. Björgunarsund hafi bætzt
við íþróttakeppnina 1955 og sund-
keppnin þá flutt í sundlaug bæjarins,
og í sama mund tekin upp stigagjöf í
samanlögðum íþróttum dagsins.
Hann segir að útihátíðahald hafi
fimm sinnum fallið niður, „ýmist
vegna veðurs eða annarra orsaka“.
Árið 1950 var kappróður færður yfir
til laugardagsins.
Jónas Þorsteinsson. Guðþjónustuhald var flutt úr