Sjómannadagsblaðið - 01.06.1994, Síða 85

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
83
Varðskipið Ægir.
slitiö símalínur. Allt er sambandslaust.
Guðmundur skipherra Guðjónsson
bregður á það ráð að beina björtum
keilum frá ljóskösturum Ægis til lands
í þeirri veiku von að vekja athygli
manna í landi. Þetta snjallræði tókst:
Ljósin sjást frá Vík og renndi menn
strax grun í hvað um væri að vera á
Kötlutöngum. Björgunarmenn SVFÍ
búast sem skjótast til ferðar með allan
björgunarbúnað. Bæði bílar og hestar
eru notaðir til ferðar og flutnings. Var
ferð sú hin torsóttasta í því ofsaveðri
sem á var og með öllu lang verst niður
á strandstað yfir sandinn sem skóf
eins og mjöll. Um það leyti sem Vík-
verjar náðu niður að strandstað var
komin bjsv. SVFÍ úr Álftaveri. Ekki í
fyrsta skipti sem þessar vösku bjsv.
SVFI hafa sameinast um að strekkja
líflínuna til lands, oftsinnis hina einu
von skipbrotsmanna. Ákveðið er að
bíða með björgun skipbrotsmanna þar
til birti af degi og undir hádegi stendur
öll áhöfnin, 44 talsins, á ströndinni,
heilir á húfi og óslasaðir. Þá er að
koma þeim til byggða, fyrst á hestum
að Kerlingadalsá og þaðan á bílum til
Víkur, þar sem mönnunum er dreift
niður á heimili þorpsbúa. Óskar bók-
ari Jónsson var þá í forsvari slysa-
varna- og björgunarstarfsins í Vík og
fullyrði ég að þetta muni vera „fjöl-
Unnið að björgun portúgalska skipsins Ourem í Rauðarárvíkinni. Skipið komst í eigu
Islendinga og hét ífyrstu Hrímfaxi en síðar Auðhumla.
mennasta björgun í björgunarstól hér
við land“ framkvæmd með fluglínu-
tækjum.
Eins og að framan er getið var farm-
ur Persiers hrájárn og bifreiðir. Voru
þær 100 talsins, ósamsettar í kössum.
Tókst að bjarga þeim öllum og var
samsetningarverkstæði sett upp í Haf-
ursey. Timbrið sem fékkst úr kössun-
um var svo notað við byggingu skip-
brotsmannaskýla SVFÍ á Mýrdalss-
andi (á Gljánni). Ut af járninu sem
kastað var fyrir borð við björgun
skipsins risu miklar deilur. En það er
önnur saga.
Af Persier er það að segja að eftir
þrotlausa vinnu dag og nótt var búið
að kasta farminum fyrir borð, þétta
skipið og gera vélar þess gangfærar í
byrjun maímánaðar. Eftir mánaðar-
tíma náðist skipið loks á flot, en bæði
stýri þess og hællinn höfðu brotnað og
því var skipið ósjálfbjarga. Varðskipið
Ægir, sem aðstoðað hafði við að ná
skipinu á flot, tók það í drátt og fór
með það til Reykjavíkur, þar sem því
var lagt á svokallaðar Leirur undan
Gufunesi. Síðar var skipið flutt og því
lagt á Kleppsvíkina. En ekki tókst bet-
ur til en svo að á fyrstu fjöru eftir
færsluna tók það niöri, bæði að fram-
an og aftan, með þeitn áfleiðingum að
skipið hreinlega brotnaði í tvennt
miðskips. Öll sú mikla vínna og erfiði
til að bjarga skipinu var að engu orðin.
Þar var skipið bútað niður og selt í
brotajám, eftir því sem sögur herma.
En því miður ber ekki öllum saman
um þetta. Væri greinarhöfundi því
einkar Ijúft að fá sem gleggstar upp-
lýsingar um Persier. Það eina sem
Skipaútgerðin bar úr býtum voru
skitnar 500 þúsund krónur sem henni
voru dæmdar sem björgunarlaun í
Hæstarétti eftir langvarandi málaferli.