Eimreiðin - 01.10.1926, Síða 22

294
SÁLARLÍF KONUNNAR
EIMREIÐiN'
Eg ætla þá að byrja á því, að þýða seinustu greinina úr for
mála bókarinnar, því að hún sýnir glögt, hvert höfundurinn stefmr-
„Til yðar sný eg mér sérstaklega, þér mæður, sem helgið yður í aU^
mýkt móðurhlutverkinu. Og til yðar tala eg, þér ungu meyjar, sem erU_^
ef feimnar til þess að játa það, að hjarta yðar titrar af þrá eftir þvl> 3
þrýsta litlu barni að brjósti yðar. Þér hafið þagað og falið yður, þeSar
kallað var á yður, til þess að þér færuð að gefa yður að þjóðfélags- °S
stjórnmálum. Þér hafið næstum því skammast yðar fyrir það, að þessl
hlutverk drógu yður ekki að sér. Feimni yðar hefur verið skoðuð sem
skeytingarleysi, þjáningar yðar hafa átt að stafa af ofbeldi, sem yður l,a
verið sýnt; yður hefur verið neitað um tilverurétt, þér hafið verið álitnar
fórnarlömb falskra hugmynda. Eg skrifa þessa bók til þess að verja yður>
til þess að sýna, að tilveruréttur yðar á rætur sínar í sjálfri náttúrunnu
að okið, sem átti að faka af herðum yðar, er einmitt yðar sanna köllun, er
það, sem vonir allra þeirra kvenna snúast um, sem vita, hvað er að elska
Hér kemur svo útdrátturinn úrþessum fyrrihelming bókarmrtft-
Staða konunnar í mannfélaginu sýnist vera himinhrópaflú’
ranglæti. Hvers vegna á konan, móðir mannkynsins, að hlýða
manninum, sem stendur á lægra stigi en hún frá sjónarnúð1
náttúrunnar, og sem hún ef til vill hefur yfirburði yfir, hvo1^
heldur skoðað er frá sjónarmiði siðferðis eða vitsmunaþroska •
Hvers vegna má hún ekki njóta þess, sem talin eru æðstu
gæði lífsins: heiðurs, hárra embætta, mikilla valda í hinu °P
inbera lífi þjóðanna? Hvers vegna hefur hún ekki sön111
mannréttindi eins og karlmaðurinn? Hvers vegna er það ta'’
inn glæpur, þegar hún gerir það sama, sem karlmaðurn111
miklast af? Hvers vegna eru gerðar til hennar strangari sið
ferðiskröfur, en til mannsins? Og hvers vegna á hún að fera
mörgum sinnum stærri fórnir á altari lífsins en maðurinn?
Svarið við þessum spurningum hefur verið það, að alt þet*a
stafi af ranglæti mannsins og ranglátu þjóðfélagsskipulaS1-
Ræturnar munu þó fyrst og fremst vera þær, að konan hefur
sérstaka ákvörðun og alt hennar sálarlíf er því annars eðl,s
en mannsins. Nóturnar á hljóðfæri mannlífsins hljóta að uera
hver annari ólíkar, og til þess að tónasamræmi náist, verður
hver nóta að svara með sínum tón, en ekki tón einhverrar
annarar nótu.
Aðaleðlismunur karls og konu er það, að maðurinn er 1