Eimreiðin - 01.04.1928, Blaðsíða 43

ElMREIÐIN
HLUTVERK KIRK]UNNAR
139
afsala sér fúslega öllum rétti til að hafa eigin skoðanir í
trúarefnum.
Trúarjátning er tilbúið aðhald. Það meinar manni að láta í
’iósi hið bezta, sem í honum býr, af hræðslu við dóma al-
^ennings. Hver veit, hve margar tillögur, sem kynnu að hafa
veitt dýrmætan stuðning til þroska trúarbragðanna, hafa farið
tergörðum fyrir sakir hræðslu þeirra, sem eitthvað hafa viljað
'eSgja til málanna, við hinn stranga dóm, sem kveðinn yrði
UPP yfir sérhverri tilraun þeirra til að láta í ljósi sjálfstæðar
athuganir?
^ér munum verða að venjast kirkju, þar sem menn sam-
e>nist á grundvelli frjálsrar hugsunar og málfrelsis. Eg trúi
^v' ekki, að slíkt muni leiða til glundroða fremur en skoð-
anafrelsi um stjórnmál hefur í för með sér glundroða innan
ríÞisins; en í þessu efni er enginn verulegur munur á ríki
°9 kirkju. Ég trúi því einnig, og þegar ég segi, að ég trúi
kv'> þá er ég einungis að lýsa skoðunum hinnar nýrri guð-
ræöi, að rétturinn til þess að láta í ljósi skoðanir sínar ætti
vera ótakmarkaður. Ég endurtek það, að rétturinn til þess
a^ láta í ljósi skoðanir sínar, ætti að vera ótakmarkaður.
n9an ætti að langa til að neyða skoðunum sínum upp á
a^ra> en menn ættu vissulega heldur ekki að leyfa öðrum að
neyða þeirra skoðunum upp á sig. Menn ættu að trúa því,
a^ sannleikurinn sé mikilsverður, og að enginn flokkur manna
9eti með frekju heimtað þau réttindi, að vera kallaður rétt-
Uaður, þ. e. a. s., að enginn flokkur geti með réttu fullyrt,
a hann, og hann einn hafi einkaleyfi á hinni réttu útlistun
Sannleikans. Það er enginn rétttrúnaður til, og það, sem kall-
ar s>9 slíku nafni, þjáist af háskalegri oftrú á sínar eigin
s«oðanir.
Kirkjurnar þrjóskast í lengstu lög við að trúa þessu. Það
30 visu satt, að þær eru orðnar nokkuru umburðarlyndari
UpP á síðkastið, vegna þess að atvikin hafa knúð þær nauð-
a9ar inn á þá braut. En þetta umburðarlyndi hefur ekki
10 í Ijós í gagngerðri stefnubreyting. Vér höfum enn hinar
Somlu
veniur, en þeim er ekki fylgt eins fast fram, og tak-
ekL-k'11 eru e‘ns ékveðin. Margar kirkjudeildir þora enn
* fyÉiIega að hafna hinu gamla, né aðhyllast hið nýja.