Eimreiðin - 01.04.1928, Qupperneq 108

204
GLOSAVOGUR
EIMREIÐIN
Ekkert hefði þurft framar þessu til þess að sannfæra alla
viðstadda um, að Malla hefði ekki verið óvinur hans, og víst
er um það, að Malla æskti engrar frekari viðreisnar. Þessi tvö
orð réttlættu hana að fullu. Sneri hún þá aftur að kofanuæ.
>Afi minn«, mælti hún, >Barty er ekki dauður, og ég hygS
að alt skraf um það, að við höfum valdið honum meiðsla,
falli niður*.
Glosi gamli hristi höfuðið. Hann fagnaði því, að pilturinn
hafði ekki hlotið dauða þar. Hann hafði langt frá því verið
þyrstur í blóð hans; en hann þóttist vita, hvað sagt mundi
verða. Því umkomulausari og fátækari sem hann væri, ÞV1
frekar mundi heimurinn troða sig undir fótum. Malla gerði alt
til að hughreysta hann, þar sem hún sjálf bjó yfir nægri huggu°-
Hún mundi hafa læðst upp að bænum, ef hún hefði þorað,
til þess að fá að vita, hvernig Barty liði. En við nánari um-
hugsun félst henni hugur með öllu; tók hún þá til starfa að
nýju og flutti marhálminn, er hún hafði aflað, lengra upp l,r
fjörunni, til þess hún gæti þegar að morgni klyfjað asnann.
Þegar hún var að þessu starfi, kom hún auga á hest Barty,
þar sem hann stóð í sömu sporum, og kastaði fyrir hann
heytuggu.
Nú var orðið dimt niðri í vognum; engu að síður hélt hun
áfram starfi sínu; en þá sá hún alt í einu bregða fyrir glamP3
frá ljósbera í einstíginu. Það var mjög óvenjuleg sjón, því a^
ljósberar voru ótíðir í Glosavogi. Ljósberinn færðist niður
stíginn hægt og hægt, miklu hægar en hún var vön að fara
þar um, en loks gat hún eygt mann gegnum myrkrið, er sto
neðst við einstígið. Hún gekk í veg fyrir hann, og sá, að Þar
var kominn Gunliffe bóndi.
>Er það Malla?« spurði Gunliffe.
>]á, það er Malla, og hvernig líður Barty, herra Gunliffe-S
>Þú mátt til að koma sjálf sem allra skjótast«, mælti bón '>
hann fæst ekki til að festa blund, fyr en hann hefur séð þ'9-
Þú mátt ekki neita mér um að koma«.
»Ég kem að sjálfsögðu, ef mín þarf með«, mælti Malla-
Gunliffe beið við stundarkorn; hann hugði að Malla þVr 1
að skifta fötum; en Malla þurfti engan undirbúning. Hún var
öll sjóvot eftir marhálmstekjuna, og hárlokkarnir þyrluðust si