Eimreiðin - 01.04.1928, Blaðsíða 111

EIMREIÐIN
GLOSAVOGUR
207
■ eyrum hennar alla nóttina. Hvað henni þótti nú vænt um,
að Barty skyldi hafa komið ofan í voginn! Nú var auðsætt,
að hann mundi ekki deyja, og ekki var hætt við, að ákoman
a enninu yrði háskaleg jafnvöskum pilti.
»En bóndi minn ætlar að fylgja þér«, mælti móðir Barty,
þegar Malla var að búast til farar niður í voginn. En Malla
v*ldi ekki heyra það nefnt. Kvaðst hún sjálf rata þangað bæði
■ björtu og dimmu.
»Malla, nú ert þú barnið mitt; já, frá þessum degi verður
t>ú það«, mælti móðir Barty, um leið og hin unga mær lagði
af stað ein síns liðs.
A leiðinni heim var Malla að brjóta heilann um það, hvernig
þún. gæti orðið barn frú Gunliffe. Já, hvernig í ósköpunum
Hiátti það verða?
Eg hygg ég þurfi litlu að bæta við þessa sögu. Lesarinn
mi*n ráða í, á hvaða hátt Malla varð barn frú Gunliffe, og á
hvern hátt stóra eldhúsið og alt hið undursamlega í því húsi
k°mst með tíð og tíma undir yfirráð Möllu. Menn voru að
spaugast að því, að Barty Gunliffe hefði gengið að eiga haf-
en hvort Möllu hefur getist að því, ef sagt var í áheyrn
ennar, er efamál; og þegar Barty sjálfur kallaði hana svo í
spaugi, var hún vön að hleypa brúnum, hrista svörtu hár-
°kkana sína, og gera sig líklega til að gefa honum löðrung
með litlu hendinni sinni.
Qlosi gamli var fluttur úr vognum heim á bæinn, og lifði
Pa fáu daga, er hann átti ólifaða,
°9 upp frá því var litið svo á,
marhálminum og þanginu, væri hluti úr óðalsjörð Gunliffe
_°nda, og ekki er annað kunnugt, en að nágrannarnir hafi
,atlð sér það lynda.
á heimili Gunliffe bónda,
sem vogurinn, með öllum
Anonýmus þýddi.