Eimreiðin - 01.04.1928, Qupperneq 50

146
HLUTVERK KIRK]UNNAR
eimreiðin
vinátian milli þjóðanna verður að þroskast á svo hátt stig,
að styrjaldir verði óhugsanlegar.
Þetta er það, sem skiftir mestu máli, og að þessu verður
kirkjan að keppa. En þá verður hún að láta af drambsemis-
hátterni sínu og umburðarlyndisleysi. Hún verður að gerast
svo lítillát að fara til manna og fræðast um, hverjar séu
þarfir þeirra, í stað þess að fara til þeirra full drambsemi og
fræða þá um, hverjar þarfir þeirra séu. Hún verður að hætta
að vera eigingjörn og afbrýðisöm, og láta sér skiljast, að hún
á að hafa æðra markmið en það eitt að halda fast við
óskeikulan rétttrúnað. Hún verður að þora að hafa frá'
brugðnar skoðanir rétttrúnaðinum, verður að þora að breyta
til, ef hið gamla og þekta reynist ófullnægjandi. Hún verður
að ala leiðtoga sína upp í anda frjálslyndis og göfuglyndis*
og kenna þeim, að þeir séu öllu heldur nemendur en kenn-
arar, og koma þeim í skilning um, að sannleikurinn sé mikiH»
og að engin kirkjudeild hafi einkarétt á honum, hvort sem
hún nefnist lútersk eða únítarisk, endurbætt eða anglíkönsk,
rómversk eða gyðingleg, kristin eða ekki kristin.
Hún verður líka að kenna þeim, að sannleikurinn sé 1
vexti, og að kirkjan geti lært af liðnum tímum, en ekki
lifað á þeim, að hún eigi að beina athygli sinni að nútíðinnl
og framtíðinni framar öllu öðru. Með því einu móti að trua
þessu og boða þetta, er oss kleift að eignast kirkju, sem er
hvorttveggja í senn, altæk (universal) og sígild (eternal), al-
tæk af því að hún rúmar alla þá, sem leita sannleikans a
alvöru, og sígild vegna þess, að kenningar hennar verða
hvorki háðar stund né stað. Fortíðin, nútíðin og framtíðu1
munu mynda uppistöðuna í þeirri trúarjátning, sem hún að-
hyllist, og sú trúarjátning á um aldur og æfi að halda áfram
að þroskast og vaxa.
(Þýtt hefur Har. Níelsson)-