Eimreiðin - 01.04.1928, Blaðsíða 57

eimreiðin
ALDURTILI ARNALDS
153
Onei, kona góð, ekki þessi hundur; hann geltir að ógæfu
þessa heimilis, sem nú er að skálma að Stóra-Osi. Hundar
eru skygnir og sjá fleira en unglingarnir sjá. ]ú! Það er nú
svo komið í okkar landi, að hundarnir eru vitrari en mennirnir.
Nú var eldhúshurðin opnuð, og inn komu hjónaefnin.
Komið þið sæl! mælti Hlaðgerður og brosti svo að skein í
tennurnar, sem sýndu ætterni sitt — að þær voru smíðaðar.
Húsfreyja tók kveðjunni og mælti:
Hvað er að frétta úr ferðinni? Var ykkur vel tekið, og
þarf ég þó ekki að spyrja að því!
Voða vel! svaraði Hlaðgerður.
Og hvernig leizt þér á þig?
Betur en ég átti von á. Þetta er pent heimili, stór spegill
1 stofunni, dívan og orgel og myndir, og mér datt í hug,
að sum stóru heimilin væru óhuggulegri en þetta þarna á
Litla-Ósi.
Arnaldur gekk út og staðnæmdist á hlaðinu. Hann leit yfir
engið, sá sátudrílarnar og féð á víð og dreif. Honum fanst
eldur brenna sig í kverkunum. »Speglar og dívan og orgel,
voða huggulegt og pent heimili á Litla-Ósi«. Stóru heimilin
a neðri hillunni. Honum fanst krapið á hlaðinu sínu vera
°rðið að eimyrju, og hann sjálfur vera orðinn að skörungi,
Sem fleygt var á eldinn. Hann ráfaði inn í bæjardyrnar. Þar
rak hann augun í gæru, sem var af kind, er reidd var heim
Ur síðustu göngum. Hann hafði mint son sinn á að raka
byrfti gæruna, hafði vakið máls á því næstliðið kvöld, og
hafði Hjalti heitið góðu um það »á morgun*. Nú var morg-
Unmn liðinn og hann hafði farið í þessa heimsókn með stúlku
Slnni. Það var búmannlega af sér vikið — eða hitt þó held-
Ur- hugsaði bóndi.
Bóndi tók gæruna og hélt á henni inn í eldhúsið.
Hann heyrði til hjónaefnanna að þau voru í baðstofu.
^angað gekk hann, og stóð Hlaðgerður framan við spegil
°9 hélt á andlitsfarðabuðk. Hár kambur stóð í stuttklipt-
Uln kolli.
Bóndi stóð höggdofa um stund og starði á þessi nývirki.
Heyrðu, Hjalti minn. Ertu búinn að spíta bjórinn af gær-
Unni, sem ég bað þig að raka í gær?