Eimreiðin - 01.04.1928, Blaðsíða 81

EIMREIÐIN
Líkamsment og fjallaferöir.
Þrent er það, sem hefur hvatt mig til að skrifa um þetta
^álefni: I fyrsta lagi, að ég álít það gangi glæpi næst að
te9Ía yfir misfellum þeim, sem maður verður áþreifanlega var
y>ð hjá þjóð sinni; í öðru lagi, að engin mistök verða hér á
)örðu svo stór, að ekki verði þau bætt; og í þriðja lagi, að
€nginn er svo lítils máttar, að hann sé ekki nokkurs megn-
u9ur, ef hann vinnur af sannfæringu.
I.
Fæstir gera sér grein fyrir því, hvað líkamlegu atgerfi
°kkar íslendinga hefur hnignað síðan á sögutímunum, og hvað
seint og misjafnt einstaklingarnir réttast úr kreppunni. Það
er ekki meiningin að ýfa upp gömul sár, eða gera saman-
burð á forntíð og nútíð, heldur að athuga, hvernig þetta mál
b9gur nú liggur fyrir, og hvað hægt væri að gera í fram-
hðinni til að ná aftur því, sem tapað er. Þegar talað er um
hkamlegt atgerfi, er oft vitnað í hæð og þyngd einstakling-
auna, en það er enginn réttur mælikvarði fyrir líkamsþroska.
t’nggja álna maður með bogið bak og knésig er jafn-
aumkvunarverður og feit kona með útgengnar mjaðmir og
b°9na leggi.
Fjöldamargir íslendingar eru svo úr garði gerðir, að þeir
'uyndu sóma sér víðast hvar, en það eru alt of margir, sem bera
a sér augljós úrkynjunarmerki. Það má deila um, hvort dæma
skuli atgerfi þjóða eftir fyrirmyndunum eða þeim, sem hafa
°rðið aftur úr, en engum blandast hugur um, að smáþjóð
s*endur illa að vígi, ef hún hefur ekki úrvalsfólki á að skipa.
Staðhæfingin um úrkynjun íslendinga er ekki sögð af léttúð
e^a athugunarlausri framhleypni. Ég hef haft óvenju-gott tæki-
ær> til að athuga þetta mál á ferðalögum mínum um ísland
1 m ár, fyrst sem íþróttakennari og síðan sem listamaður.
'ka hef ég haft tækifæri til að bera okkur saman við aðrar
12