Eimreiðin - 01.04.1928, Qupperneq 84

180
LÍKAMSMENT OQ FJALLAFERÐIR
EIMREIÐIN
bjartan koll og blá augu; ennið var hrukkótt og úlfliðirnir
báru vott um liðagigt.
Eg vil ekki segja meira, því þessi útúrdúr lætur víst illa í
eyrum þeirra, sem sjá eingöngu Ijós framfaranna.
Margir íslendingar eldast fyrir aldur fram. Það er ekki ó-
sjaldan, að fertugur maður lítur út fyrir að vera sjötugur,
eftir baksvipnum að dæma. Hvað veldur þessari óeðlilegu
hrörnun? Þekkingarleysi á þörfum og hirðingu líkamans.
Maður, sem gengur altaf með hendurnar í vösum og höf-
uðið ofan í bringu, hlýtur að bogna. Fæstir gera sér grein
fyrir því, hvað höfuðið er þungt og hvaða afleiðingar það hef-
ur, ef það missir jafnvægið.
Hugsið ykkur 10 punda kúlu, sem vegur salt á jafnlitlum
fleti og bánakringlan er, og hvaða afl þarf til að halda henni,
ef hún kemst úr jafnvægi.
Þótt vöðvar þeir, sem halda manninum uppréttum, ráði að
nokkuru leyti yfir sjálfráðu afli, þá gefa þeir að lokum eftir*
og afleiðingin er boginn hryggur, innfallið brjóst og síginn
magi. Að lokum gefa kviðvöðvarnir eftir og innýflin færast oll
úr réttri legu, hjálpa þar með til að beygja hrygginn.
Konur hafa ekki hendur í vösum, en þó má sjá, að hja
þeim gerir þessi hrörnun vart við sig, oft fyrir ár fran1,
Hreyfingarleysi og inniverur ráða þar miklu um. Mjaðma-
böndin losna og mjöðmin verður útvaxin. Um leið fær l®r'
leggshausinn skakka stöðu (verður lóðréttur). Þar af leiðandi
bogna fótleggirnir fyr, og gangurinn verður vaggandi og
mjúkur.
Vöðvafræðislegar skýringar eru þreytandi. Við skulum P°
athuga fituna, óvin vöðvanna og húðarinnar. Ég ætla að biðl®
ykkur að taka þessi orð ekki þannig, að mér sé illa v*.
holdugt fólk. Öðru nær. Fita sómir sér ekki illa á eidra fólk'-
Sumir læknar segja, að fita sé vörn við nokkrum sjúkdónuinL
og mannfræðingar álíta, að fólk, sem vel er í skinn komi ,
sé geðbetra. — Þeir um það.
En það má sýna fram á, að tvítug manneskja, sem vegar
200 pund, er vansköpuð. Fitan sprengir húðina svo út, 3
taugar þær, sem eiga að halda henni í skefjum, missa
mátt
sinn.
pa,i , ocm tiya uaiua iiciuu i on^i|uui) ---- -
Aldrei kemst húðin aftur -í sínar náttúrlegu skorður, e