Eimreiðin - 01.04.1928, Page 93
eIMREIDIN
LJÓÐAÞÝÐINGAR
189
Laufið að kvistinum hvíslar:
— Það er kalt; á brott ég fer;
með svölunum aftur að sunnan
snúa ég ætla mér.
Við mennina talar tíminn:
Tefjið mig ekki; ég fer;
bíðið fugla og blóma,
en bíðið ei eftir mér.
Berni: II tempo.
írönsku.
RECUEILLEMENT.
Lauslega þýtt.
Ó, vertu róleg, sorg mín, láttu sefast,
því sjáðu: kvöldsins myrkur færist nær,
og borgin í þess arma lætur vefast;
þar ýmist lífið grætur eða hlær.
En meðan þjóð í faðma fallast lætur
flekandi girnda og iðrun vekur sér
í nautnanna glaumi, langar, leiðar nætur,
— ó, leið mig, sorg, og dveljum alein hér
lífinu fjarri. Liðnu árin sjáum
í lofti skrýðast feldum rökkurbláum,
brosandi iðrun svífa yfir sæ;
sólina hverfa undir aftanroða;
um austurloftin nótt í þýðum blæ
þögula líða, líkt og dimman boða.
Charles Baudelaire.