Eimreiðin - 01.04.1928, Síða 95

eimreiðin
LJÓÐAÞVÐINGAR
191
Vökumannahrópin gjalla
hátt um miðjar nætur;
ég heyri skjótán jódyn,
sem fjarskinn þagna lætur.
— Kisa er hætt að mala
og horfir á loppur sér.
Hvað hugsa þessir vökumenn,
er hnígur regn á stræti?
hvað hugsa þeir, er snjóskaflinn
marrar undir fæti,
og nístingskaldur stormurinn
næðir um hold og bein?
Eg sit hjá þér og höndum strýk
um lokka þína langa, —
en letilega varðmennirnir
fram og aftur ganga
um strætin auðu úti, þar sem
ekki er gleði nein.
Vasquez Yepes.
KÆRLEIKUR DON ]UANS.
Ast mín er eins og vatnið,
því ekkert form hún hefur;
ást mín er líkust leirnum,
sem lagar meistarans hönd;
ást mín er útlendingur,
sem aldrei hvílist né sefur;
ást mín er gyðingur gamall,
sem gengur um ókunn lönd.
Lascano Tegni: El amor de Don Juan.
(Þ. Þ. þýddi).