Eimreiðin - 01.10.1928, Síða 44

348
LIFA LÁTNIR?
EIMREIÐIN
rannsóknafélagsins brezka í meira en þrjátíu ár, án þess að
ég hafi þó sótt fundi þess. Eg hef verið meðlimur félagsins
til þess að geta kynt mér nákvæmlega skýrslur þess, og það
hef ég líka gert mánuð eftir mánuð og ár eftir ár. Og ég
játa hér hátíðlega, að ég er sannfærður um, að framhaldslífið
er sannað. Vér skulum gjarnan gera ráð fyrir því, að níu tí-
undu eða jafnvel níutíu og níu hundruðustu þeirra dularfullu
fyrirbrigða, sem styðja þá vissu, megi skýra á annan hátt. En
eftir er þó samt sem áður eitthvað, sem ekki verður skýrt
með öðru móti. Eg þykist þess fullviss, að samband milli lif'
andi manna og framliðinna eigi sér stundum stað. Sjálft fé-
lagið hefur að vísu ekki birt þetta sem sinn dóm, en margir
ágætustu meðlimir þess hafa gert það. Félag, sem hefur haft
aðra eins merkismenn að forsetum og núverandi jarlinn af
Balfour, Sir William Crookes, Sir Oliver Lodge og Gilbert
Murray, prófessor, á rétt til þess, að því sé sýnd full virðing.
Þótt einhverjum af áhangendum félagsins finnist rannsóknar-
aðferðir þess of strangar og óþarflega varkárar, þá er slíka
yfirsjón, ef yfirsjón skyldi kalla, sízt að lasta. Viðurkendir
framúrskarandi vísindamenn eins og Sir William Crookes oS
Sir Oliver Lodge verða ekki auðveldlega stimplaðir annað-
hvort heimskingjar eða lygarar. Og þegar þessir menn skýra
oss frá því, að þeir hafi gengið úr skugga um það, fyrir
órækar sannanir, að sálin lifi eftir líkamsdauðann, þá hefur
hvorki Sir Arthur Keith eða nokkur annar leyfi til að neita
þeim sönnunum án þess að rannsaka þær.
Reynslan sýnir, að vér lifum áfram eftir líkamsdauðann með
öllum einstaklingseinkennum vorum. Þeir, sem kallast dauðir,
eru enn betur lifandi en vér. Eftir að hafa fluzt gegnum
dauðans dyr virðast þeir dvelja, að minsta kosti um stundar-
sakir, í heimi mjög líkum vorum heimi. Sá heimur virðist
umlykja vorn heim og liggja í gegnum hann. Hinir framliðnu
vita talsvert um oss hérna megin, þó ekki alt, og geta einnig
haft áhrif á hugsanir vorar og gerðir. Þeir flytja með sér þasr
tilfinningar og hneigðir, skapeinkunnir og sérkenni, sem mest
bar á hjá þeim hér í lífi. Þeir sem hafa átt ástvini hér halda
áfram að elska þá þar, og þeir sem hafa gengið úr skugg3
um eðli dauðans og vita að betri vist bíður þeirra eftir burt-