Eimreiðin - 01.10.1928, Qupperneq 53

EIMREIÐIN
LIFA LÁTNIR?
357
verki, alt þetta hefur verið mér opinberun æðri heima. Þó að
mentunarskortur hái mér, finn ég einnig vel, að lögmál al-
heimsins eru svo undursamleg, að engin takmörk eru fyrir
því, hve miklar dásemdir og töfrar geta opinberasf oss. Ný-
lega hafa komið út tvö smárit, annað um sólkerfin, hitt um
atómkenninguna. Ég býst við að það sé barnaleikur fyrir Sir
Arthur Heith að tileinka sér það, sem þessi rit hafa að flytja,
en þó trúi ég ekki öðru en að hann verði að drúpa höfði
yfir takmarkalausri fáfræði sjálfs sín, þegar hann kynnir sér
efni þessara rita. ]á, víst hljófum vér að verða þrumulostin,
er vér lesum um ómælisvídd geimsins eða örsmæð ódeilisins.
Eg þarf ekki annað en svífa í flugvél yfir Lundúnum og
horfa niður á stritandi mauramergðina, manngrúann á stræt-
unum, til þess að láta mér skiljast, hve óumræðilega lítilmót-
leg vera maðurinn er. En samt sem áður finn ég, þegar
ég horfi þannig niður úr hæðunum, að í hverjum einum þess-
ara örsmáu maura starfar, meira og minna, óslökkvandi þrá
eftir meiri dásemdum, meiri fegurð, nánari kynnum af æðri
heimum. Upp úr maurabúi mannlífsins sé ég rísa sjálfan
Hamlet í allri sinni jötunelfdu andagift, mikilfenglegir tónar
Eimtu hljómkviðunnar berast mér einnig að eyrum frá sama
uiaurabúinu, og ég sé heilagan Franz af Assisi í allri sinni
dýrð, Dante og draumsýnir hans, Michael-Angelo, hinn guðinn-
blásna listamann, og allir eru þeir úr hópnum lítilmótlega,
Þeim, sem vér köllum mannkyn. En ég veit, að enn lengra
skynja en þetfa. Væri ég nógu næmur á lífið, mundi ég
9eta fundið í hverri mannveru svo mikið hugrekki í þrautunum,
svo mikla sjálfsafneitun í baráttunni, svo mikla staðfestu í freist-
ln9unum, að ég gæti til hlítar gengið úr skugga um, hve fjarri
l'fsskoðun Sir Arthur Keiths er því að koma heim við reynslu vor
•^nnanna. . . . Þekking vor er í molum, og vér verðum að leita
Sannleikans í innri reynslu sjálfra vor. Eins og William James
Se9ir í bók sinni um trúarreynsluna, er lífið eins og stríð,
Earátta um andleg verðmæti, og velferð vor veltur á því,
hvernig oss farnast í þeirri baráttu. Þetta er eina haldgóða
s^ýringin, og ef vér rennum huganum yfir mikilvægustu stund-
lfnar í lífj voru, munum vér flest minnast þess, að hafa í ýmsu,