Eimreiðin - 01.01.1935, Qupperneq 130

118
RITSJÁ
eimheiðin
lig las ]>vi ritdóminn mjög grandgœfilega, og ]>ótt vér íslendingar inun-
uin ekki geta verið honum saindóma um sjálfa söguna, ]>á voru umnueh
hans um ])ý8inguna mikils vir'öi og aö mínu áliti mjög réttmæt.
Hann byrjar með því að segja, að íslenzkar bókmentir1) séu litið
kunnar á Frakklandi. Hann álitur, að þýðing Grettis sögu á frönsku se
viðburður i bókmentum Frakka og segir, að með hinum ágæta formál#
bókarinnar hafi lierra Mossé rutt dálítið nýtt og óræktað svæði i heims-
bókmcntunum.
hað er auðsætt, að André Thérive liefur ekki þekt þær þýðingar á is"
leuzkum sögum, sem þegar eru til á frönsku. Honum er þetta nokkurs-
konar opinberun. A æskuárum liefur hann lesið „Han d’Islande“ eftir
Victor Hugo og ófreskjumyndin, sem Hugo dregur upp af Islendingnum-
hefur legið einhversstaðar i undirvitund lians, en lestur Grettis sögu hefm'
breytt henni, og hann segir að þeir sem hafi lesið söguna, geti ekki fram-
ar lesið bók Hugos.
Eins og herra Mossé finst hiinuin mikið til um, hvað sögustillinn sc
skýr, samtölin stuttorð og gagnorð og öll frásögnin „dramatisk". Han'1
hefur jafnvel orð á þvi, að Normandiubúar hafi ef til vill erft eittlivað
af þessari stuttorðu frásagnargáfu og nefnir i þvi sambandi hinn fræga
Maupassant, sem einmitt var ættaður frá Normandiu. —
Samt skin alstaðar út úr ritdómnum, að André Thérive byggir á ali
öðrum grundvelli, ef svo mætti að orði komast, heldur en landi hans.
sem þýddi hókina. Hann leggur hana að visu ekki frá sér fyr en lian"
liefur lokið við að lesa hana á enda, þvi honum þykir hún ekki leiðinleg.
en það er margt i henni, sem vekur andúð hans og ekki getur samrýmst
skoðunum lians á ,,l;lassisl:ri lisl". —
Hann undrast hve frásögnin sé hversdagsleg og „realistisk“, ])ótt sögu-
lietjan rati i hin mestu og ótrúlegustu æfintýri og verði fyrir hinum dul'
arfylstu fyrirbrigðum; hann saknar mjög svo mikið hins skáldlega hug'
myndaflugs, sem t. d. prýðir Odyssevskviðuna. Einnig finst iionum nijög
svo litið um niðurlag sögunnar, þar sem gerð er grein fyrir Iwersnegi,,‘
Grettir sé álitinn frægasti útlaginn, sem ísland hefur átt. —
En eins og menn vita eru i niðurlagi sögunnar tilfærð orð Sturlu lög'
manns, að liann fann til þessarar frægðar þrjár greinar: „Þá fyrst, a*
liiinuni þykkir liann vitrastr verit hafa, þvi at hann hefir verit Iengst 1
sekt einhverr nianna, ok varð aldri unninn meðan hann var lieill; l'11
aðra, at liann var sterkastr á landinu sinna jafnaldra, og meir laginn t**
1) hessar þýðingar á fornhókmentum vorum lief ég séð á bókasöt"'
um i Paris:
Les Eddas, traduites par Mlle R. I)u Puget. Paris 1833, 2iéme edit. 1865-
/.« Saga de Xial, traduite par M. R. Dareste. Paris 1896.
La Saga de Gunnlaug I.angue de Serpent, trailuite par F. Wagner. Pari’
1899.
I.e Livre des Islandais (íslendingabók). F. Wagner.
I.axdeelasaga, traduite par F. Mossé 1914.
Egilssaga Skallagrimssonar, traduite par F. Wagner. Bruxelles 199"-