Eimreiðin - 01.10.1935, Qupperneq 10

370
MATTHÍAS JOCHUMSSON
KI
Vakna þúsund
veðrabrigði
i myrkviði
minna drauma.
Finst mér að styrmi
sterkir vindar
gamal-gleymdra
geðshrœringa,
og hálftýndar
hugarsjónir
daga fram
úr djúpi sAlai'-
Hann var fullur af eldmóði og umbrotum, fann í sál sim11
guðlegan innblástur á beztu augnablikum lífsins, en bai'ði^
þess á milli mikinn hluta æfi sinnar við efasemdir um slin'
þau rök lífsins, er honum þóttu mestu skifta. En eins og veI
ósjálfrátt finnum, að hin mörgu veðrabrigði lands vors el"
til þess að hreinsa loftið, eru aðeins forspil og undirbúning11
hinna fáu óumræðilegu stunda, þegar vér getum tekið undú
orð skáldsins:
Eins og heilög guðs ritning lá hauður og sær,
alt var himnesku gull-letri skráð —
eins finnum vér, að geðbrigði skáldsins eru barátta gróði111
magnanna í sál hans og réttlætast af þeim dýrlegu augnald1^
um, er hann gat kveðið:
Eg andaði himinsins helgasta blæ,
og minn hugur svalg voðalegt þor,
og öll hjarta míns dulin og deyjandi fræ
urðu dýrðleg sem ijómandi vor.
Lif hans var Ieit að hinu æðsta, fyrst og fremst leit að »u
Hann leitaði og hann fann. Og guð var ekki í storminum
ekki í landskjálftanum og ekki í eldinum. Hann var eins 0r\
forðum í hinum blíða blæ. Og trúarjátning Mátthiasai'
þessi:
1 sannleik hvar sem sólin sldn
er sjálfur guð að leita þin.
í krafti þessarar trúarreynslu sinna beztu stunda me»u‘'
hann að kveða háleitustu trúarljóð, senr til eru á íslenzk11
trúarljóð, sem verða sungin meðan nokkur íslenzk k' ^
stendur, af því að þar hljóma hinir eilífu strengir ‘
innar, án hjáræmis tímabundinna trúarsetninga. IíesS
gott að minnast, að Matthías, sem kirkjunnar mönnum
stundum eltki nógu rétttrúaður, hann var síðasta afma ^
daginn sem hann lifði kjörinn heiðursdoktor í guðfi'a’^' *
guðfræðideild Háskóla íslands fyrir það, að „hann hefði 1