Eimreiðin - 01.10.1935, Síða 27

E'MHEIÐIN
STJÁNI BLÁI
387
Sáu þeir á Suðurnesjum
segli búinn lítinn knör
yfir bratta bylgjuhryggi
bruna hratt sem flygi ör,
— siglt var hátt og siglt var mikinn —
sögðust kenna Stjána för.
Vindur hækkar, hrönnin stækkar,
hrímgrátt særok felur grund,
brotsjór rís til beggja handa,
brimi lokast vík og sund.
Stjáni blái strengdi klóna,
stýrði beint á drottins fund.
Drottinn sjálfur stóð á ströndu:
Stillist vindur! Lækki sær!
Háít er siglt og stöðugt stjórnað,
stýra kantu, sonur kær.
Hörð er lundin, hraust er mundin,
hjartað gott, sem undir slær.
HeiII til stranda, Stjáni blái,
stíg á land og kom til mín.
Hér er nóg að stríða og starfa,
stundaðu sjó og drektu vín.
Kjós þér leiði, vel þér veiði,
valin skeiðin bíður þín.
Horfi ég út á himinlána,
hugur eygir glæsimynd:
Mér er sem ég sjái Stjána
sigla hvassan beitivind
austur af sól og suður af mána,
sýður á keipum himinlind.