Eimreiðin - 01.10.1935, Síða 39

EiMreiði
hvítabjahnaveiðar í þingeyjarsýslum
399
k • VI° væna kind. Var það komið á milli hans og bæjar.
U lst Haraldur strax vita, að þetta mundi bjarndýr vera.
aiaðist hann ut og upp með ánni, svo dýrið sá hann ekki.
hej6 iUhaH Þggur rétt ofan við borgina, og liggur það óslitið
lJænum- Hljóp Haraldur í einum spretti ofan við hall-
he' nina’ 11V1 sem nær móts við bæinn, og svo niður hallið og
þv!m :l hlað. Hefur hann víst ekki verið lengi þennan spotta,
M'! ^aUn vai 01'ðlagður léttleikamaður og skarpur að því skapi.
að jnUS. la®lr huns var þá búinn að koma auga á dýrið og var
e] ] - ^Ja at sfað me® bÝssu Slna 1 ve§ fyrir það. Þá þektust
hjag. a laHhlaðnar byssur. Þessi byssa Magnúsar var framan-
Bv -ln 0llblæ®a’ sem Þær voru kallaðar jöfnum höndum.
skif]311 VíU' bla®ln> °S skotið búið að liggja í henni svo dögum
við * hlafði hann ætlað það skot á tófu, en komst ekki í kast
jja lleilla í það skiftið, svo skotið geymdi hann í byssunni.
Seia" (111 lylgdist með föður sínum í veg fyrir bjarndýrið,
jjai^ 'ai fæplega komið á móts við bæinn. Það fór þéttings-
’ en leiðin milli bæjar og sjávar er ekki öllu meir en 100
Hýrið ^ *>C'ni feðgum varð þvi í lófa lagið að komast í veg fyrir
frer ' l5að virtist ekki sjá þá, hélt rakleitt áfram eftir hol-
hejg UUln’ þefandi með hausinn niður við klakann. Magnús
nógume^ byssuna tilbúna þar til honum þótti dýrið komið
ei.i . næri'i, en þá vildi svo óhejijiilega til, að skotið hljóp
hjgrn. nyssunni. Hvellhettan sprakk, en ekki meir. Hvita-
neitt lln rakleitt áfram, virtist ekki sjá mennina eða hirða
hrag,Um gerðn' þeirra. Magnús reyndi eftir fremsta megni að
ný ju .Sei ab ná hinu ónýta skoti úr byssunni og koma öðru
k°nii * Staðlnn- Þetta tók þó ofurlítinn tíma, svo hangsi var
unn,'nn driu8an spöl frá þei.m. Þeir feðgar tóku svo til fót-
Hieð U.eftlr dýrini1, en drógu lítt á það. Ofurlítið lengra út
iueð s.°nUm 61 llflli nes’ sem Hraunnes heitir. Bjarndýrið fór
Koinus;)IU,m kringum nesið, en veiðimennirnir þvert yfir það.
t:>að ]eið^>ei1 ^a' 1 Ve§ fyrir dýrið °g blðu liess’ að Það kæmi.
Veiðijn', *elítil a l°ngu- Hangsi kom og gætti ekki hættunnar.
revn»i 1 11111111 beið með stillingu og aðgætni, sem margra ára
Setli k° " nUlU ai5 þíálfa hann í. Því færri munu það vera,
k°.mjð 1USt 111 íafns við hann við refaveiðar. Þegar dýrið var
Hog nærri Magnúsi, skaut hann á það, og það datt