Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1935, Side 49

Eimreiðin - 01.10.1935, Side 49
El'lnEIDIN BRÆÐURNIR 409 sJngur; hann staldrar við bak við hópinn og leitast ekki við að lloðast að gröfinni. En ekki bregst, að hann syngi. Það væri 6kki )nikið í húfi, þótt forsöngvarinn færi einhvers staðar út af lag)nu. Bróði r hans er þarna og fulltingir hann. ^ieðan verið er í kirkjugarðinum, hlær enginn að söngnum, en þegar heiin er komið og kirkjufólkið hefur feykt af sér Jnlgleikanum, þá er farið að tala um, hvernig alt hafi farið ain V)ð kirkjuna. Og þá brosir fólk að því, hvernig forsöngv- ai.Inn söng, dillir sér yfir frammistöðu beggja bræðranna við s°nginn. Forsöngvarinn er ekki svo skapi farinn, að honum • 1 slikt neinu skifta, en það fær hins vegar mjög á bróður ‘ hs, og honum verður tíðhugsað til þess. Alla vikuna hryllir 11 við sunnudeginum, en samt kemur hann stundvislega 'IaI> 1 kirkjugarðinn og innir skyldu sína. En þér, kistubúan- ’ Þe)' þykir þetta ekkert bágur söngur. Þér finst það bezti ai)1gur. Er það ekki rétt, að menn vildu bera beinin að Dimma- atni aðeins vegna söngsins þar? I að er greint frá því í sálminum, að alt sé á ferð til dauð- ’ °8 þegar öldungarnir tveir syngja það, þessir menn, sem a þjáðst hvor fyrir annan æfina út, þá finna menn betur en klu sinni fyr, hve erfitt er að lifa, og una því ofur vel að Vera dauðir. ‘ S r 0 er söngnum lokið, presturinn kastar rekunum og les II jJer- Síðan syngja gömlu raddirnar tvær: 0£ „Mitt í vitis niestu ógn misgjörðir oss reita“. j. ^ el<1<) tekst þeim upp með það sálmavers frekar en hið ^I)a- Raddir þeirra verða veikari og æ jarganslegri því lengur S'm teir syngja. Ul. "n f^rir Þér lýkst nú upp stórlega víður sjóndeildarhring- ’ (,g þú svífur þar upp í titrandi sælukend, og alt hið jarð- "'*« hverfm- og „liHnar. °g I' SÍf5asta’ sem þú heyrir úr þessum heimi, er þó um trygð Ur ær eika- Og á geislablöndnu fluginu mun þessi aumi söng- lejg'01.^3 fil l5ess minna þig á alt slíkt, sem hefur orðið á .j , ! j)illn) hér niðri, og það mun bera þig uppi. Það inun stafa líkt og ljósröst, og gera þig cngilfagran. Einar Gnðmundsson |>ýdcli.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.