Eimreiðin - 01.10.1935, Blaðsíða 80

440
STÚKAN EININGIN NR. 14

líkindum hér í Reykjavíkur-stúkun*
um, þökkuð með dynjandi lófaklapP1’
í þeirri von, að lleiri sjrslur héldu
nú eftirleiðis ræður«, segir í fundar-
gerðinni.
Það er mjög áberandi hve mikið
af fundartímanum fyrstu árin hen'1
farið í afgreiðslu bindindisbrota mála>
sem voru dæmd opinberlega á stúkU'
Magnús Bjarnarson fundunmn, í stáð þess, eins og lllIj
að vera tekin til meðferðar og d®1111
af sérstakri dómnefnd, svo að stúkufundirnir helðu ekked
um slík mál að fjalla, og gætu því varið tíma sínum ll*
annars. Á þessu má að vísu finna bæði kost og löst. I’essU
dómar stúkufundanna. hafa sjálfsagt vakið eftirvæntingu °D
örvað fundarsókn fyrst í slað, en þegar frá leið hefur þett:1
sennilega orðið til sundrungar og til þess að reka marg:in
góðan dreng úr stúkunum, sem að öðrum kosti hefði stað
næmsl þar lengur. Menn vorn umsvifalaust reknir fyrir itreku
bindindisbrot, en látnir sæla áminningu eða sektum í lyl’sl‘!
sinn. Þella var látið ganga jafnt yfir alla, og ekki farið 1
manngreinarálit, eins og síðar mun vikið að. En þessir lu'O ^
rekstrar munu hafa gerl ýmsa þeirra, er fyrir þeim urðu, ‘
ómildum andstæðingum stúkunnar og Reglunnar. Má stl^
sjá af tillögu, er kom frá Jóni Ólafssyni á fundi 21- £1°
1887, þar sem hann fór fram á það, að meðlimir stúkun11,
lorðuðust samneyti við fyrverandi Templara og aðra opinhe1^
fjandmenn Reglunnar, og var tlttílc’
þessi samþykt i stúkunni. ;
Eins og áður er getið, var þegal
fyrsta ári liafist handa með undirhu ^
ing húshyggingar handa stúkun
Þær gátu þó ekki orðið á eilt sá ^
um það, livar hyggja skyl(tl>
hvernig, og tafði það framkvse111
málsins í bráð, þar til fullvíst Þ°^
að ekki mundi nást samkómulng>
Jónas Jónsson þá hófst Einingin ein handa 1