Eimreiðin - 01.10.1935, Qupperneq 109

EixIRE1DIN
RITSJÁ
469
t>. SLE^KIR ÞJÓÐHÆTTIR eftir síra Jónas Jónasson frá Hrafnagili.
• oveinsson bjo undir prentun. Isafoldarprentsmiðja li.f. Reykja-
Þ1934- Bls. XXIV + 504. (24 kr.).
að ,Cf,ar’ CI l>effa ri4 kom út, var því fagnað svo vel, að þess munu alt
jj 11 einsdæmi um íslenzka bók. Og það var að maklegleikum, því að,
sein a hana er litið frá frágangshliðinni eða efnisliliðinni, er hún
om "Clkileg- 4:>a® er sannast að segja, að frá hendi útgefanda hefur ekk-
verift .y .
Uj^ ^ sParao til þess, að bókin yrði sem prýðilegust og kæmi lesend-
ir sem heztum notum. Er hér ekki sízt átt við hinar fjölmörgu mynd-
les m Ckkl a®eins prýða bókina, heldur gera hana að ljósari fyrir þeim
tij n<lutn> sem ekki hafa séð ýmsa þá gripi, er ritið fjallar um. Að efni
Uln j 1)nkin merkileg vegna þess, að liún safnar saman ýmsum fróðleik
seni r U manna °8 líferni, sem nú er að gleymast. Fyrir þeim okkar,
þVag ‘ nir eru að reskjast, vekur hún að visu endurminningar um sitt-
keniú SGm hhfn111 lifað, eða að minsta kosti vitað til, og þvi ekki
tji iintt upp á okkur, en sem við sjálfir þó ekki höfum haft framtak
Semi jS ai'í ilalda til liaga. Að þessu leyti er hókin því stórmerkileg og nyt-
ieg Q ( ntlar ómetanleg. Það spillir og sízt til, að framsetningin er þægi-
anagð ^flrlætlslaus> svo a® maður les bókina hæglega og er óþreyttur og
sterP ' 1 eftir- Þetta alt er margbúið að segja um ritið, og það með svo
eða pi rourn> að þar er ekki á bætandi. Að hinu hefur verið gert minna
sjjjj • , 1 ’ a® benda á hnökra, sem á ritinu eru, og er það að því leyti
ípe a® her er um ófullgert rit framliðins manns að ræða, svo
gcrða osJálfrátt munu hafa ritað gallana inn i skuldadálka hins ófull-
hafa j,2thl,gga8 Sitl vi;® l>ai®’ ef llol‘ hefði enzt aldur til, mundi hann
lun llr 1)V1 öllu. Eins mun það hafa heft tungu þeirra og penna, er
le8gja ’Inf ritn5u, að menn ósjálfrátt hljóta að dást að framtaki liöf. að
úiá s. * ^>effa starf, eins og hann átti að öllu leyti óhægt um vik, enda
scip é jjU e8a virða hann fyrir það. En liér skal nú bent á ýms atriði,
End >e ll a® ekki hafi verið minst á áður og nokkru máli skifta.
Clia atai 1,laret i þessu riti sé fengið annað hvort á aðra hönd
nn, en ■ j * afaust af vörum almennings og á þann veg forðað frá glöt-
hefUr v„ú-Vl Cr eininitt aðalgildi ritsins fólgið, er hitt þó mun meira, sem
n®Um hój.1*5 safnai5 ur prentuðum bókum eða handritum, aðallega jirent-
1 tráð AðUm’ SCm alt Cr 1 hallllraða 1 söfnum, og engin hætta á að týnist
höf. jjej. l’essu leyti er þvi aðeins um hægðaraukastarf að ræða, sem
Il,esti m Unni<1 fyrir aðra, og það væri mjög svo góðra gjalda vert, því að
Uióti J jj11?111 væri geta gengið að öllu á einum stað. Hitt er aftur á
alt með V sambandi lakara, að höf. hefur i þessari söfnun ekki tekið
kann að jC'<iUr siePt niður fjölmörgu, og er hér ekki átt við ]>að, sem
t*etta liggy" ^ fCZt yfir af slysni eða öðrum óviðráðanlegum orsökum.
ani>að verh ^einlinis i l)vi> að höf. hefur ætlað sér að vinna þarna alt
Eins Cn ’lr l)vi varð á endanum.
Safnrit, j5, ^ nu iiggur fyrir er það merkilegt safnrit, en ekki annað
01 hinsvegar bersýnilegt á ritinu, að höf. hefur ekki ætlað