Eimreiðin - 01.10.1935, Qupperneq 113

EllIRElÐIN
RITSJÁ
473
Hitt
•ist r’ ClnS 0f) Sas’1' ^C^UI' vel-ið, mesta mein, aö honum skyldi ekki end-
]>es 'llUr ^*1 b<3SS satna enn meiru> °g að hann skyldi ekki byrja á
?U miklu fyr æfinnar og hafa þá nægilegt fé til þess að geta gert það.
eií."^Iltlnu cins og það liggur fyrir nú, sem safnrit, er helzt sá galli, að
vi>i3c< er sjá hvaða tímaskorður höf. hefur reist verkefni sínu. Það
reyndar vera tilætlunin að þetta sé lýsing 18. og 19. aldar, en höf.
er bó svo
uti um allar trissur tímans, oft án tilefnis, að það verður lield-
'’itað
stæð
'Jert
Ul t]1 bess að trufla.
j 1 • Einar Ólafur Sveinsson hefur húið ritið undir prentun, og það á
Uln vafalaust mikið að þakka. Segir liann i formála, að sér hafi
Iísi-n • ...
eltl • UI° ur minni su meginregla, að þetta er verk annars manns, sem
^LI leyfilegt að breyta að nauðsynjalausu“. Þessi meginregla er auð-
agæt, en hér var þó ekki að ræða um útgáfu klassisks verks, sem
1 °liagganlegum skorðum. Hér var þvert á móti að ræða um ófull-
inrer]CI*V annars manns, og sé því orði skotið inn i liina gullvægu meg-
U’ í>a iireytist hún alveg við það. Rit sira Jónasar er ófullgert, og
VÍrfSicf
Se st svo sem útg. hefði átt að fullgera það innan þeirra takmarka,
verð 'lilf' settu- Einar hefur nú bitið sig í hitt, og fyrir bragðið
a, 1 t,tíer ritsins viða miklu losaralegri en þurfti, endurtekningar tíð-
ÍRllmd'-t)ts- 335 og 341 nm. þegar djöflatrúnni er lýst) og, að manni finst,
Ueð'i" at úþörfum neðanmálsgreinum, t. d. þegar útg. leiðréttir það
hreyt ni l*S’ a® ®arnaber sé kaþólskt. Það liefði þar verið alveg óliætt að
•ión- 1 textanum sjálfum til hetri vegar, því að þetta hefur sira
'itað SCrU var ágætlega að sér á allan islenzkan fróðleik, vafalaust
ið fr). S'° a® tlann liefði leiðrétt það sjálfur, þegar endanlega liefði ver-
Vlijað teXtanum Sengiö- Ritið liefði stórgrætt á því, ef dr. Einar liefði
bvi að 1|ÚI'a Vl1® l)a® á þann veg, sem síra Jónas hugðist l.júka við það,
ekkí ■'inU er sPrenglærður maður i þessum fræðum, og þekking lians er
barf Uls*ior®uð við ísland, heldur viðtæk út um allar álfur, eins og
viljað 'era- En honum er auðvitað ekki láandi, þó að hann hafi ekki
ars tn.Seinja rtt UPP frá rótum, sem síðan átti að ganga undir nafni ann-
um J UUs' ltr- Einar ritar formála fyrir bókinni, og er þar tvisvar sinn-
vi,n mg | ~ ---- ---------— ------------» ------
felU“ vera 1 bætifláka fyrir skáldsögu síra Jónasar „Randíður í Hvassa-
'iúuas Sai (tl' b‘inar tii l>ess, hvernig sagan mundi hafa orðið, ef síra
befðj * betit aiiar frumheimildir málsins. Það má vel vera, að þá
ekkí hi [.f U^ra^Urinn 01'öið réttur, en langversti galli bókarinnar hefði
st)gUnni * fá’rir það, því að öllu umhverfinu (milieu-inu) er ranglýst í
i'eirnihj befur höf. hvorki kunnað eða þekt, en um það gefa
bess- 1St 'íut niaisins enga sérstaklega upplýsingu.
ins ag uthugásemdir, sem hér hafa verið gerðar, rýra ekki gildi rits-
ba® muneinU' ^>a^ lnun ver'ða skemtilestur manna um langan aldur, og
hætti len«i’ ef ei'ki altaf, verða ágætis heimild uin islenzka þjóð-
U tVn!.— -
be
. -ssu ot eUU úlúum. Það er ekki lítið, sem höf. liefur lagt eftir sig með
hans. jj!’,. mun halda nafni hans á lofti ásamt öðrum góðum ritum
t>-> safoldarprentsmiðja, hefur vel til alls vandað, og er kunn-