Eimreiðin - 01.04.1937, Qupperneq 35

EIMREIDIN
ÞÆTTIR AF EINARI H. KVARAN
155
mnantóm, fj'lla storð fölskum róm«. Eins og faðir lians,
Jörgen Pétur Hafstein,1) hafði verið niðurskurðarmaður í
klaðamálinu, þannig vildi Hannes nú gerast andlegur niður-
skurðarmaður til þess að bæta hugsunarhátt landa sinna.
kins og í skáldskapnum var Hannes í lííinu liinn gunn-
reih lífsnautnarmaður, sem drakk eins og hetja og elskaði
ems og hetja. Heldur ekki hér stóðu félagar lians honum
snúning. Gestur var alræmdur drykkjurútur sökum þess, að
hann var illur við vín. Minni sögur fara af þeim Bertel og
Einari, en háðir munu þeir liafa drukkið og duflað á Hafnar-
‘H'unum. Bæði ljóð Einars frá þeim árum (»Við áminning«,
götunni«, »Óda til lífsins«) og saga lians »Upp og niður«
kera þess menjar.
»Upp og niður« var lilutur Einars í Verðandi. Hann lýsir
Þar ungum, óhörðnuðum stúdent, sem fær ást á stúlku, en
kemst allur á ringulreið, er hann kemst að því, að hún er
°ðrum heitin. Þá hættir hann að lesa læknisfræðina og tekur
UPP nýjan lifnaðarhátt: »Af minni miklu vizku hef ég líka
fundið upp nýjan fagnaðarboðskap. Hann er reyndar ekki
svo nýr, að ég hafi fundið hann upp fyrstur, því ég hef tals-
Vert lesið um liann áður, en hann er nýr fyrir mig og að
iiiestu lej’ti fyrir þetta land. Það er nautnarinnar evangelíum.
kg hef valið mér það starf að dansa frá einni nautn til ann-
arar. Vín og konur, konur og vín! Þetta eru einkunnarorð
kfs míns, og ég endurtek þau jafnan á þennan hátt, af því
að mér er ekki ljóst, hvort orðið hefur rétt að standa á
undan hinu. Njóta! njóta! tæma nautnarinnar bikar í botn!
Urekka, drekka! teyga skál mannfólksins og heimsku þess í
líiunuðarinnar mungáti, í eiturteygum ástanna, í dauðasop-
um sakleysis og siðgæðis. Því ég fyrirlít mannfólkið, fyrirlít
Það alt, sem heitir mannlíf, með þess heilu Iygum og brot-
um af sannleik«.
Nú bregður Einar upp nokkrum myndum til að sýna
mannlífs-lygarnar. Söguna liafði hann byrjað með erfis-
^rykkju, þar sem ekkillinn, sonur og tilvonandi tengdasonur
kinnar látnu liöfðu farið á syngjandi fylliri yíir moldum
1) Grein um hann eftir Gísla Brynjólfsson í Heimdalli 1884, bls. 128
"132, 146—150.