Eimreiðin - 01.04.1937, Síða 103

eimreiðin
223
HRIKALEG ÖRLÖG
Eftir þetta frétti ég ekkert af honum i langan tíma. Daginn
eftir fórum við sjóleiðina til Perú og fréttum aðeins öðru
hvoru á skotspónum um afrek Gaspars Ruiz. Hann hafði verið
skipaður hershöfðingi við suðurlandamæri okkar. En mildi sú,
er hann sýndi sigruðum óvinum, féll landstjóranum illa, og
sendi hann kærur á hendur Ruiz til stjórnarinnar. Ein kæran
var yflr þvi; ag ftuiz hefði gengið að eiga konu úr Jlokki
konungssinna og haldið viðhafnarmikla veizlu við það tæki-
heri. Það lilaut að draga til sundurþykkis milli þessara tveggja
^anna, þar sem þeir voru svo gerólíkir að skapferli. Loks
landsstjórinn að kæra Ruiz fyrir alhafnaleysi og gaf í
skyn að hann væri svikari, sem ekki væri undarlegt, með
þann feril, sem hann ætti að baki. Þannig skrifaði lands-
stjórinn. Og Gaspar Ruiz frétti um liréíið, varð hamstola, og
honan, sem alt af var með honum, lét ekki sitt eftir liggja
æsa hann upp. Eg veit ekki hvort stjórnin skipaði nokkurn
hrna að taka hann fastan, eins og hann kvartaði undan
s>ðar. En hitt er víst, að landsstjórinn fór að hafa í frammi
lauinuspil við liðsforingja hans, og að hann komst að þessu.
Kvöld eitt, þegar landsstjórinn hafði boð inni, kom Gaspar
^uiz með sex trúnaðarmenn sína í för með sér, ríðandi inn
1 horgina og lieim að landsstjórabústaðnum. Gaspar Ruiz
gekk inn í veizlusalinn alvopnaður og án þess að taka ofan
hattinn, snaraðist að landsstjóranum, sem lét í ijós óánægju
Slna yflr þessari l'ramkomu, kipti honum upp, bar hann eins
°§ barn út, fyrir augunum á gestunum lafhræddum, og kast-
aði honum niður útidyratröppurnar og út á götu. Fangbrögð
Gaspars hefðu gert út af við hvern meðal-risa, en auk þess
skutu riddararnir úr skammbyssum sínum á landsstjórann,
l)ar sem hann lá hreyfingarlaus við tröppurnar.
X.
Eftir þetta réttlætisverk, sem Ruiz nefndi svo, flutti hann
S|g til Rio Rlanco með mestan hluta liðs síns og gerði sér
I>ai vigi á hæðum nokkrum. Herdeild var send á móti hon-
Unb en var umkringd og strádrepin. Eins fór l'yrir síðari
eiðöngrum, sem gerðir voru út á hendur honum, þó að
^etur væri útbúnir en sá fyrsti.