Eimreiðin - 01.07.1941, Blaðsíða 105

EiMRE1ÐIN
ÞEGAR ÉG SAT UM HENRY FORD
329
Hann er á heimleið! — Ég veit það. — Án þess að nokkurn
kuini. __ Qg við erum sennilega eina blaðið í öllum Noregi,
Seni höfum skilyrði til að flytja fréttina í fyrra málið! í Ósló
krunar þá ekkert enn. Kvöldblöðin eru komin út fyrir löngu.
& morgunblöðin vita ekkert um Bergensfjord. Hann sem átti
að,fara klukkan 6!----------
Ég hringi á Bergensfjord og járnbrautarstöðina á vixl á
alfrar stundar fresti. Svarið er æ hið sama: „Skiinð fer ekki
^lst um sinn.“ „Lestinni gengur seint yfir háfjöllin.“ Ustaoset,
augastöl, — og loks Finse klukkan hálf tvö eftir miðnætti!
otlitið er ískyggilegt. Blaðið þarf að vera albúið klukkan 5.
f ^á á prentvélin að fara af stað. Klukkan V26 fer fvrsti
P°stur, yz7
sá næsti, og aðalpóstur austur um Löngufjöll með
a°rgunlestinni klukkan 8.15. Að missa af pósti gengur
glæPi næst!
ha t'ardaganna skrifa ég alllanga grein um mr. Ford, för
töþ18 Norðurálfu og tilgang hennar, dvöl hans í Ósló og við-
'Uinar þar. Ég veit ekki af hvers konar völdum, en Henry
0 , uetur alltaf átt einkennilega sterk ítök i huga mínum.
° e8 var um þær mundir sennilega einn hinna mjög fáu blaða-
sjó * ^T°re§i> sem tók hann í fullri alvöru og trúði á hug-
^ n hans og hlutverk. Sennilega var það hin „barnalega“
URet'8^11* ^ans’ t1’11 huns á hugsjónir, nauðsyn þeirra og verð-
•nál ■ SCni ^rei^ 111 i» þá eins og æ síðan og vakti sterkt berg-
•ifl 1 ^U^a minilm. Óg grein mín hefur efalaust verið gegnsýrð
^ lessari „barnalega bjartsýnu" trú minni. Enda kom þessi
UætF ^ hUgSjÓn Henry F°rás eins og leifturskært Ijós í svart-
jj 1 báls og nauða og örvitáæði styrjaldarinnar. Mr. Ford
11 upphafi farið á fund Wilsons forseta og beðið hann
Cn_a ser fyrir friðarumleitunum, svo að friður kæmist á
0 j iQl 1915. En Bandaríkin voru enn hlutlaus í styrjöldinni
t d t- ^ UU ^asl; V1ð Monroekenningu sína. Og Wilson forseti
‘ ‘1 sig ekkert geta aðhafzt að svo stöddu.
fe U Henry Ford til sinna ráða. Hann, sem sjálfur hafði
v.lgl^ að ei'fðum úr föðurgarði óvenjulegt verksvit, syngjandi
sl<v ^ 6m’ ádrepandi starfsþrá og ríkan forða heilbrigðrar
' Ilsenii, er aldrei hafði brugðizt honum,
treysta á heilb
hann hlaut að
rigða skynsemi þeirra í Norðurálfu, sem þar áttu