Eimreiðin - 01.07.1941, Blaðsíða 110

334
ÓSÝNILEG ÁHRIFAÖFL
EIMREIÐIN
leiða til glötunar. Uppstökkt
fólk er ætíð mjög taugaveikl-
að, og þetta sálarástand stafar
af skorti á sjálfsstjórn. Og allt
grundvallast þetta á fjarhrif-
um, þessu volduga og örlaga-
ríka afli, sem lætur eftir sig
ósýnileg áhrif hvarvetna.
Smámenni og blauðgeðja
fólk er auðþekkt af þessari
taugaveiklun og skorti á
sjálfsstjórn. Vitmaðurinn veit,
að hann léttir af sjálfum sér
áhyggjum með því að hugsa
meira um aðra en sjálfan sig
og' með því að sækjast eftir
þeim gæðum, sem eru varan-
leg og til eflingar sönnu lífi.
Og eftir þessu hagar hann sér.
Það virðist að vísu í fljótu
bragði ótrúlegt, að þjáningin
sé ímyndun, en svo er þetta,
og má auðveldlega sanna það.
Þó getur þessi þjáning orðið
svo langvinn og áköf, að af
leiði dauða. En hún er samt
sem áður aðeins sveifluhreyf-
ing, sem orsakast af sefjan, er
hugurinn túlkar sem þján-
ingu. Hér verður að hafa i
huga, að allar hugsanir, hreyf-
ingar og sjálft lífið eru, eins
og sársaukakenndirnar, mis-
munandi sveifluhreyfingar í
ljósvakanum. Þannig er t. d.
eðlilegur sársauki, sein stafar
af áverka, í rauninni sveiflu-
hreyfing, orsökuð af of miklu
eða of litlu blóðstreymi í líf"
færi því, sem fyrir áverkanuui
hefur orðið, eða þá af þrýst-
ingi á taugakerfi þess. Sam-
stundis og áverkinn verður,
lendir sveifluhreyfing á hug-
anum og endurkastast aftur
sem sársauki. Rétt skilin er
þjáningin samt sem áður
blessun, því ef hún væri ekkL
hefði maðurinn tortímt sjálf'
um sér fyrir löngu. HanU
hefði þá vaðið á eld, skorið
sig á bitjárnum, skaðað sig a
eitri, tortímt sér á margvis-
lega vegu, ef sársaukinn hefði
ekki komið honum til að beitu
varúð og hafa gát á sér geg11
hættunum. Sársauki er einnig
nauðsynlegur til leiðbeiningar
börnum og dýrum. Og við alk*
sjúkdómagreiningu er hann tij
ómetanlegs hagræðis, PV1
hann gefur til kynna hval
sjúkdómsins sé að leita eðn
staðfærir hann, og oft væri
mögulegt að hafa upp á hon-
um, ef sársaukinn væri ekk1
til leiðbeiningar. Þannig el
sársaukinn, ef rétt er á litið»
eins konar innsæi hugnllS’
blessunarrikt á margvísleg'
lund.
Klukkan var nú orðin fjðg
• x
ur að morgni, og lögðunist v1
þá aftur fyrir, með hUgaPÍ1
fullan af nýjum og merkileo
um umhugsunarefnum.