Eimreiðin - 01.07.1941, Blaðsíða 108

332
ÞEGAR ÉG SAT UM HENRY FORD
eimre'ðIí!
af snjó, sprengmóður og' másandi og kollsteypist inn á naitt
gólfið, stamandi og stynjandi:
„Fo—Fo—Ford er ko—kominn og fa—far—inn, Bergens-
fjord, — allt ho—holræt!“
Heilinn í mér tók eldsnöggt viðbragð. En algerlega ósjálf-
rátt hafði ég gefið merki um að stöðva pressuna, um leið og
mér varð litið framan í Lone í dyrunum. Þá þurfti ei framaI
vitnanna við! — Ég læt Lone liggja, þar sem hann er kominn,
enda sá ég hvorki né heyrði neitt annað í svip en greinina a
borðinu. — Nú voru snögg handtök og fljót hjá vélamanninum
og' verkstjóranum, og ég hafði auga á hverjum fingri. Og með-
an skift var um greinar, sagði Lone alla söguna, slitrótt og
með andköfum. Hann var þá setztur upp á miðju gólfi:
Lestin kom rétt fimm. Ford og fylgdarmaður hans voru 1
lokuðum einkavagni, stigu þegar ut og inn í bil, er beið þeirra,
og óku af stað í skyndi. — En hvert? — Það þurfti Lone lma
að vita. Og hann hafði verið við þessu búinn. Um leið og biH'
inn þaut af stað, hengdi Lone sig aftan á hjólbarðann að stráka-
sið og kom sér vel fyrir. Síðan á fleygiferð gegn um þveia
borgina og niður á Naustabryggju. Þar lá ferjan tilbúin. Berg'
ensfjord var að létta akkerum. Og um leið og ferjan hafð1
skilað mr. Ford um borð, lagði skipið af stað. — Til Ameríku-
Og enn sat Níels Lone á gólfinu.--------
Klukkan 9X/G minútu yfir fimm gekk pressan á ný. Bla®1®
náði fyrsta pósti, sem var eyjapóstur og fremur lítill, uie^
Fordgreinina og fréttina óvæntu, sem engan hafði dreynit um-
Við vorum eina blaðið í öllum Noregi, sem flutti þessa frétt
um morguninn. Ég hafði sett m e t í blaðamennsku!
Klukkan sex fór ég niður í Kaffistofu á Torginu til að drekka
morgunkaffi að vanda. Og þar sofnaði ég yfir hálftæmduu1
kaffibollanum!
Helgi Valtijsson-