Eimreiðin - 01.07.1941, Blaðsíða 70

294
HEFÐBUNDNAR VILLUKENNINGAR
EIMREIÐ11*
þeirra lækkað. Eitt dæmi þess er storkurinn, sem kemur ineð
ungbörnin. Við þá ruglun í hugsun að telja þenna stork til
hinna raunverulegu storka og við það að hampa hinni skað-
vænu skrásetningu fæðinga, sem byggir á blákaldri skynsein-
inni, hefur gengi storksins með reifabarnið í nefinu lækkað
svo, að hann er ekki nothæfur nema í samræðum við börn.
sem tákn í kvikmyndum og á póstkort.
í bókmenntunum er úlfum ekki síður eignaðir nothæfir
eiginleikar eða venjur. Meðal raunverulegra úlfa eru aðeins
karldýr og kvendýr, þ. e. „hjón“, ásamt afkvæmum sínum.
meðan þau eru ekki fullþroska, sem halda hóp, aldrei fleiri en
tólf dýr saman. Það er augljóst mál, hve ófullnægjandi þettn
væri fyrir kyikmyndirnar, þar sem þeir eru sýndir tugum eða
jafnvel hundruðum saman. í smásögum frá Síberiu eða Kanada
þarf einnig á svo stórum hópum að halda, að söguhetjan g^1
skotið 15—20 dýr, auk þeirra, sem éta eða eru komin að þvl
að éta ástmey hans. Þessa málfærslu má auðveldlega nota i>nl
venjulega úlfa -■ með jiví að taka ekkert tillit til jiess, sem kaH'
að er veruleiki, heldur að eigna dýrunum alla þá eiginleika.
er sýningin eða frásögnin þarfnast til þess að hafa áhrif (hópa'
á harðaspretti, stærð þeirra eftir vild, græðgin í að rífa í s1^
ástmeyna eða áleitnin til þess o. s. frv.).
Enn má geta um hinn kveljandbkulda í Síberíu og Kanada.
sem menn hafa imyndað sér, að þar væri og mjög notfært sei-
Það er bæði hætta og óhagræði að því að rugla þessari ímynd'
un saman við hið svonefnda raunverulega loftslag, og sést Þa®
bezt með því að bera saman það, sem fólk, er aldrei hefu*
komið til þessara landa, talar um veðráttuna þar, sín á mi^1
og í ræðu og riti, við óþægindi þeirra manna, er þar hafa fel^
azt og þar eiga heima. Dæmi þess eru i sögu eftir Tolstoy-
Hann var mikill andi og gætti þess ekki, hver kostur var vl®
að telja það blátt áfram sjálfsagt, að alltaf væri kalt í Síberín.
í þess stað lét hann sér verða á sú listræna flónska, að láta id
lagana þar deyja af sólstungu. Kunningi minn einn gerði k'il'
mynd af þessari sögu. Hann athugaði það, hve miklu n111*
veldara var að sýna fjúk heldur en hitabylgjur á inynd
fjúkið mátti sýna með því að láta flugvélarhreyfil þyrla nl’P
pappírsögnum, en hvernig átti að taka mynd af hitabylgJ1111