Eimreiðin - 01.07.1941, Blaðsíða 44

2G8
SNORRI STURLUSON OG ÍSLENDINGA SAGA eimREIÐIí'
ok þótti Sighvati Snorri eigi vel hafa haldit stöðunni, áður
hann kom til.“ Hvers vegna skýtur Sturla þessum orðum inn
í frásögn sína? Þeir Snorri og Sæmundur höfðu að vísu báðn'
látið menn sína vopnast, en engin höfðu áhlaup tekizt og ekki
hafði víg verið vakið, svo að ekki er gott að sjá, að reynt hafi
verulega á kjark Snorra eða forustuhæfileika að þessu siniu-
Líklegt er, að Sighvatur hafi einhvern tíma, er illa var nu?ö
þeim Snorra, sagt söguna á þessa leið, en Sturla trúað heniu
hugsunarlaust og fært hana í letur löngu síðar. Annars lauk
málum svo á þingi að þessu sinni, að enginn varð bardaginn>
en Sæmundur skyldi gera um málið, og þó svo, að „allar sektu
voru fráskildar“.
Snorra líkuðu þessi málalok all-illa. Um þessar mundir and"
aðist Jórunn auðga, er bjó i Gufunesi. Hún var ekkja, en átti
engan erfingja, „þann er skil væri að“. Jórunn hafði verið 1
þingi með Magnúsi Guðmundarsyni, „ok ætlaði hann sér tl'
hennar, en skipta frændum hennar til handa slíkt sem honuiu
sýndist“. Slíkur var réttur kotunga um þær mundir! En el
Snorri frétti þetta, sýndist honum ekki ráð að láta MagmlS
sitja einan að krásinni. Sendi hann þá suður á nes Starkað
Snorrason, lögkænan heimamann sinn, í erfingjaleit. Hauu
kom sunnan með „þann mann, er Koðran hét, strák einn, °k
kallaði Snorri þann erfingja Jórunnar, og tók þat fémál at
Koðrani". Hvers vegna er Koðran kallaður hér stráku1
e i n n ? Auðvitað vegna þess, að Sturla hefur talið, að hanu
ætti ekkert undir sér, — a ð e n g i n s k i I v æ r i a ð h o n u ui •
Og enn segir hann, að Snorri hafi k a 11 a ð hann erfingP
Jórunnar og gefur þar með ótvírætt í skyn, að Snorri haf*
horið fram falsgögn í máli þessu. Það mun nú óhætt að full
yrða, að höfuðtilgangur Snorra hefur verið sá að gera MagnUsl
skaða og skapraun, en hins vegar draga nokkurt fé í sinn sjó®’
ef svo mætti verða. En hitt hlýtur honum að hafa verið fu^
ljóst, að andstæðingar hans voru ekki smámenni, þar sel11
Sæmundur í Odda var líklegur til að veita Magnúsi frsend*1
sínum á alþingi og ef til vill fleiri AÚnir og vandamenn INlno11
úsar. Það gat því reynzt hættulegt að halda fram erfðakröiu111
manns, sem ekki var réttborinn til arfsins. Siðan stefndi Snm11
Magnúsi til Þverárþings, og var það hin mesta lögleysa. 1,% 1