Eimreiðin - 01.10.1952, Blaðsíða 10

Við þjóðveginn
1. nóvember 1952.
QAGUR Sameinuðu þjóðanna (U.N.) er 24. október ár hvert.
Að þessu sinni var þennan dag minnzt sjö ára afmælis þeirra
víðs vegar um heim — og einnig í ríkisútvarpinu íslenzka. Forseti
Islands flutti ávarp, Thór Thórs, sendiherra, talaði og var svart-
sýnn um árangur af nýsettu þingi U.N. í New York,
Sjö ára enda er þar hver höndin upp á móti annarri enn
afmæli U.N. meira en áður á þingum. Því nú deila ekki aðeins
Acheson og Vishinski, austrið og vestrið, heldur
einnig Frakkar og Arabar út af Tunis, Egyptar og Bretar út af
Sudan og Suez, Suður-Afríkumenn og Indverjar út af réttindurn
hins þeldökka hluta mannkynsins, að ekki sé minnzt á Mossadek
og Iran, deiluna út af olíumálunum þar í landi. Ýmis fleiri deilu-
mál eru á uppsiglingu meðal sjálfra Vesturveldanna. En þetta <?r
auðvitað hreinasta hunang í munni þeirra aðila, sem eru fulltrúar
þjóða fyrir austan jámtjald. Þeir vita sem sé vel, að hvert það
veldi, sem er sjálfu sér sundurþykkt, er á fallanda fæti.
Kristján Albertsson, sem nú er einn fulltrúa Islands á þing1
Sameinuðu þjóðanna, flutti ræðu um Sendiherrann frá Júpiter
Kambans og um að kunna að hugsa hnattrænt, eins og hann. En
það kann veröld vor nefnilega alls ekki, og því er nú útlitið 1
alþjóðamálum eins slæmt og því var lýst á þessu sjö ára afmseli
bandalags Sameinuðu þjóðanna. Fleiri töluðu á þessari afmælis-
hátíð í íslenzka útvarpið, þótt hér verði ekki rakið nánar. En Öll
voru áhrifin af þessum ræðum fremur dapurleg og báru vitni ótta,
sem hvílir yfir þjóðunum, óttanum um nýja heimsstyrjöld, Þa
þriðju á þessari öld og ægilegustu allra.
Ekki verður sagt að byrlega blási fyrir íslenzku þjóðinni, frem-
ur en öðrum þjóðum, í málefnum hennar út á við. Óttinn við
styrjöld er hér að vísu minni en víðast hvar annars staðar á Vest-
urlöndum, enda ógnar íslenzka þjóðin engum með hervaldi og