Eimreiðin - 01.10.1952, Blaðsíða 14

230
YIÐ ÞJÖÐVEGINN
EIMREIÐIN
sinn sjó. Enn er þörf sem áður að muna íslandskvæðið hans Bjarna
Thorarensen og þá ekki sízt vísuna þessa:
Ef læpuskaps ódyggðir eykjum með flæða
út yfir haf vilja læðast þér að,
með geigvænum logbröndum Heklu þá hræða
hratt skaltu aftur að snáfa af stað.
Og nú hefur frétzt hingað til lands, að stjóm og þing Dana
ætli að láta sér farast stórmannlega við íslendinga og gefa þeim
handritin sín. Málið liggur nú fyrir til afgreiðslu
Handritamálið. í danska þinginu. Vafalaust myndum vér þiggja
slíka gjöf, því að mikið er oss í muna, að hand-
ritin komist heim aftur. Byrjað er hér á landi að safna til hús-
byggingar, þar sem varðveitast skulu kjörgripir þessir hinir dýr-
mætu, þegar Danir hafa afhent oss þá til ævarandi varðveizlu og
eignar. Eftir því er nú beðið með eftirvæntingu, að „skip mitt sé
komið af hafi“ með þessi dýru djásn. Eftir öllum sólarmerkjum
að dæma, ætti þetta draumaskip að geta komið þegar á næsta vori
og handritin að liggja hér í járnbentum kistum á sumri komanda,
unz þeim yrði svo komið fyrir á viðeigandi hátt í húsi því hinu
nýja, sem þeim á að reisa. Mikil gleði mun á himnum verða heima-
lands vors, þegar allt þetta er komið í kring.
Hœttulegt öngþveiti.
Bandaríkjamenn færast nú mjög í aukana um alla hervæðingu og
einnig þá, sem gildir í kalda stríðinu svonefnda. Það stríð er sem se
í algleymingi, bæði í Evrópu og Asíu. Aðrar vestrænar þjóðir vopnast
einnig gegn áróðrinum frá Moskvu. Þessi áróður hefur nú staðið i þrja-
tíu ár, og aldrei hefur hann verið biturri og skaðlegri öllu hagkerfi hins
vestræna heims en nú.
Vestrænu þjóðirnar hafa verið andvaralausar fyrir sálfræði þeirrar
hernaðarstefnu, sem er að leggja undir sig hvert ríkið af öðru og ógnar
nú öllum heimi. Það er kalda stríðið, sem gerir út um það, hvort byss'
unum verður beint gegn þeim, sem hjálpað hafa vestrænu þjóðunum
til að afla þeirra, eða gegn hinum, sem þær áttu að ógna. Vopnin eru
aðeins tæki þeirrar lífsskoðunar og hugsjóna, sem ofan á verða í hver.ju
landi um sig. Eins og nú horfir, er engin vissa fyrir því, hvaða lífs-