Eimreiðin - 01.01.1953, Side 81

EIMREIÐIN
LEIKLISTIN
69
Jón Guðmundsson, ritstjóri
olfs> telur í grein, sem hann
eit i blaðið 28. febrúar 1862
Sv • - StU sýninSar a Skugga-
ac,.eini’ aÖ leikurinn eigi að ger-
” a öndverðri 17. öld. Hann
hi + ^°..eins hafa gerzt á síðari
iaf a somu aldar, á 18. öld eða
0J?v«L á fyrri hluta 19. aldar.
hu^ e®Umannatrúin var rík í
ekt-Um almenntngs lengi vel og
1 með öllu dauð fram á upp-
g.Xlarar elztu manna núlifandi.
v tru átti sér nokkra stoð í
Umi ÍkanUm' Menn hafa löng'
I . lagzt út á liðnum öldum,
far'r ^msar sahir> Þó að ekki
i nerna fáar sannanlegar sög-
s af shku hér á landi. En þar
- m sannfræðina þraut, tók
myndunarafl fólksins við og
uPaði atburðina ævintýra-
i 0rna; Þannig orti alþýðan, af
^ nsæj sínu og arfborinni skáld-
í a^5, Sem 111111 var auöug af
. a ri sinni ytri fátækt og um-
muleysi. Og útilegumanna-
efnUrnar Urðu fil> en úr þeim
i .,1VlÖ smíðaði Matthías sjón-
ieik sinn.
þ.^ý^mgin á Skugga-Sveini í
tikleikhusinu tókst vel- 011
fuliuÍl6g skilyrði eru Þar hin
^ °ninustu, sem völ er á hér
^ .andi til leiksýninga. Útsýnin
s-°ræfum uppi, þar sem sumar
^yningarnar gerast, var þó allt
þröng. Einkum bar á þessurh
s .en§slum á Grasafjallinu í 6.
hvnin8U’ sem annars var ein-
v er öezta sýningin í leiknum,
rilf hlns góða samleiks Rú-
ar baraldssonar og Guðbjarg-
Um 0rl)iarnardóttur í hlutverk-
Haralds og Ástu. Karl-
mannleg framkoma einkenndi
leik Rúriks, minnti dálítið á
Tarzan-hetju í kvikmynd, og
Guðbjörg er efnileg leikkona og
vaxandi. Sigurð bónda í Dal lék
Haraldur Björnsson hressilega
og af miklum myndugleik.
Valdimar Helgason lék Jón
sterka, grobbinn heigul, sem
reyndist fullaðsópsmikill hráka-
skyrpir fyrir smekk manna.
Guddu gerði Nína Sveinsdóttir
sæmileg skil, og Gvend lék Bessi
Bjarnason og gerði að kyndug-
um fáráðling, svo sem til er ætl-
ast, en minnti þó miklu fremur
á erlendan trúð, svo sem úr
Shakespeares-sjónleik, en ís-
lenzkan smalapilt. Ævar Kvar-
an var prýðilegur í hlutverki
Lárenzíusar sýslumanns, söng-
maður góður — og aðsópsmikill,
eins og sýslumenn eiga að vera.
Og Sigrún Magnúsdóttir var
eins og kát maríuerla, kvik og
kímin í senn, sem Margrét,
þjónustustúlka sýslumanns. —
Stúdentamir, Helgi og Grímur,
voru báðir sæmilegir, en söngur
þeirra hefði mátt vera betri.
Aðalpersónu leiksins, Skugga-
Svein, lék Jón Aðils af miklum
krafti og raddstyrk, þó að söng-
ur hans væri ekki að sama skapi
máttugur. Gervi hans var gott.
Yfirleitt var söngurinn veikasta
hliðin á þessari leiksýningu, sem
annars var hin prýðilegasta og
Þjóðleikhúsinu, leikstjóranum,
Haraldi Björnssyni, og leikend-
unum til sóma.
Matthías segir í bréfi til
Steingríms Thorsteinssonar frá
17. marz 1862, að hann hafi
samið Skugga-Svein (sem hann