Eimreiðin - 01.01.1958, Blaðsíða 31

AUÐMJÚK FYRIRSPURN
7
eg held varla . . . Þér verðið víst að hafa einhver önnur ráð,
séra Sæmundur minn! Eitthvað rámar mig í að gripið hafi
verið til berjalagar í siglingabanni og hallærum, þori þó ekk-
fcrt um þá hluti að fullyrða, það er svo mörgu logið, nema
það sé framan úr kaþólsku, þeir voru svo glórulausir sumir
hverjir, — hvað eg vildi segja, eftir að hafa þreifað fyrir mér
í hugskoti mínu finn eg hvorki hjá mér manndóm né mynd-
ugleik til að leyfa að vikið sé frá settum reglum áhrærandi
altarisgöngur, sá sem það gerði gæti komizt í klandur og þá
fckki síður leyfisgjafinn, við þekkjum báðir blessaðan biskup-
inn, hver sá sem stendur gæti sín að hann ekki falli.
Að svo mæltu bað séra Jónas Benediktsson Tjarnarklerk
vel fara og var þess full þörf, heima beið hans ból sem svefn
°g værð voru vikin frá. En þegar neyðin er stærst er hjálpin
næst. Heima beið hans ennfremur Bjami bóndi á Sauðdalsá,
þurfti að bregða sér til Reykjavíkur og hafði flugríðandi lagt
leið sína um hlaðið á Tjörnum, ef vera kynni að presti sýnd-
ist að biðja hann fyrir bréf eða boð.
Séra Sæmundur leitaði uppi konu sína.
— Ætli það væri ekki ráð að skrifa biskupi, góða mín?
— Það sýnist mér, svaraði prestskonan.
Yddaði þá klerkur fjaðurpennann og tók til af list:
Auðmjúk fyrirspurn!
Hver ráð á eg að hafa, minn elskuverðasti herra biskup, með mitt nú
E'ngna sóknarfólk, þegar eg get hvorki fengið messu- eða rauðvín handa
Þe>m, sem til altaris ganga? Prófastur minn, séra Jónas Benediktsson,
kiddi í tal við mig um berjalög, sem hér í landi hefði um eina tíð
*,rúkaður verið í viðlíka tilfelli, vegna styrjaldar í umliðinni tíð, en nú
fcru hér ekki ber svo vaxin, að til þess séu brúkanleg. Mundi minn herra
ekki vilja leyfa mér að brúka mjöð í staðinn fyrir vín, ef fengið gæt.i,
fcður blanda hana lítið með vatni, þar fleiri af mínum fáu sóknarmönn-
um vilja heldur tómt vatn í víns stað, heldur en að vera mjög lengi án
sakramentisins; það vildi þó vera þægilegra til smekks fyrir fólkið, þegar
Það annars getur notað sér það í áliggjandi þröng, hitt, að fá ekki þá
fcptirþreyðu endurnæring af sakramentinu, vill gera það mikið óþolin-
mðtt, en eg hvorki vil né þori að gera hér neitt í, án þess, að eg megi
kughreysta mig við míns herra leyfi. Þessvegna bið eg hér með auðmjúk-
ast> að þér, minn herra! vilduð gefa mér yðar einlæga og föðurlega
þanka til eptirréttingar, svo að mín sóknarbörn geti fengið sína nauð-