Eimreiðin - 01.01.1958, Blaðsíða 85

EIN LEIÐ TIL EMBÆTTIS
61
til stofnað, þar sem þá plöntun framkvæmdi Björn sonur Þor-
láks í Skriðu. Enn lengra norður með fjallinu eru fjórir bæir
samtýnis: Auðbrekkutorfan kölluð í einu lagi, og er um
hana gömul spásaga sú, að ef hana eigi alla einn maður, muni
hnjúkur þar í fjallinu hrynja yfir bæina, en það mun vera hin
íslenzka útgáfa þeirrar heimspeki, að allir, sem eignist eitthvað
til muna, skuli malaðir mélinu smærra.
Frá Auðbrekkutorfunni eru aðeins fáar bæjarleiðir að
Möðruvöllum í Hörgárdal, sem eitt sinn báru klaustur og
síðar voru amtmanns- eða skólasetur og hafa bæja oftast brunn-
ið. Þangað lá að vísu ekki leið mín, en ég átti erindi að næsta
bæ sunnan við: Björgum, og hafði því farið vestur yfir Hörgá
undan Skriðu og út vestan árinnar síðan. Var dimmt orðið,
haustmyrkur bleksvart, þegar ég fór fyrir neðan Auðbrekku.
Lenti ég þar í skorningaþýfi og þótti illt með öran og fín-
gengan folann, sem ég reið, fór því af baki og lagði á Hnausa-
Jarp. Hann brokkaði á slæmu landi og var auk þess ásóknar-
i^us, þótt hægt væri farið. En þegar ég ætlaði á bak á hann,
eun óþægan mjög við það, hlammaði hann skaflajárnuðum
feti ofan á eina löppina á Svaða mínum, og varð af ljótt stig.
Hoppaði Svaði á þrem fótum fyrst, og blæddi honum mikið.
Lg reyndi að skoða áverkann við eldspýtulog, en kom engu
við með folann hræddan og ókyrran, átti heldur ekkert til
sótthreinsunar né umbúða. Hlaut ég þá að teyma hann svona
kominn út að Björgum, vissi, að Magnús bóndi þar fékkst
Uokkuð við hesta og vonaði, að hann mundi geta gert betur
að meiðslinu en ég; varð þess og fljótt vart að sárindi dró úr,
því heltin minnkaði. Fór ég ekki hratt yfir þaðan að Björgum,
eu náði þó háttum. Var þar hestinum enga lækningu að fá,
en góða átti ég þar nótt og við öll hjúin nema Svaði, og greiða
fékk ég lausn erinda minna annarra. Varð mér þá hugsað til
hunningja míns á Akureyri, sem helzt myndi reynandi að
feita til með umhirðu um hesdnn, því ferðafær lengra til
yvði hann ekki svo vikum skipti. Aðeins kveið ég fyrir að
hnoða fullt sárið með brautarmöl og leðju úr blautum, auð-
Um vegum á leiðinni til Akureyrar daginn eftir, en Júlíusi
Féturssyni (svo hét maðurinn) treysti ég manna bezt til að
Sfeiða úr vandræðum mínum með hestinn. Þar yrði líka klár-