Eimreiðin - 01.01.1958, Page 33

AUÐMJÚK FYRIRSPURN 9
á mig að láta kirkjuna kaupa vín þessi, geti hún það ekkí
verði eg að £á einhvern til að lána henni andvirðið, það
hljóti að mega takast þar sem svo mikið sé í húfi.
— Ert þú sömu skoðunar? spurði prestskonan og leit a£
skyndingu við manni sínum, henni var ekki tamt að stara
á einn eða neinn, auk þess önnum kafin við að skammta í
askana.
Séra Sæmundur hleypti í herðar.
— Enginn er eg vin og því síður þjónn Mammons og óljúft
er mér að leita samlags við þann herra, enda þótt ekki sé
ftteira um að vera en að fala lánsfé til framdráttar Guðs
kristni og fullnaðar réttra messusiða. Fyrr en eg hefst annað
að mun eg fela almættinu frekari framkvæmdir.
— Ger þú það, sagði húsfreyja.
Altarisskápurinn var þéttskipaður tómum flöskum, prest-
ur tók sig til og þó þær vandlega eigin hendi, skákaði þeirn
Slðan aftur á sinn stað stútfullum og tappi í. Þegar hann stakk
lyklinum í vasann var ekki laust við að hrollur færi um hann.
‘S'áði það nokkurri átt að vera svona heimtufrekur? Ætti ekki
eiu að nægja? Að minnsta kosti í bili! . . . Um leið og hann
íjarlægði hinar varð honum að þefa af stútnum á einni þeirra,
^ún eimaði af vatni einvörðungu og liturinn óbreyttur, enda
Var það ekki nema andartak að þær höfðu staðið að baki luktra
Aáphurðanna. ílann bar þær út úr kirkjunni og raðaði þeim
uPp að kirkjugarðsveggnum eins og lömbum við jötu.
hað kvöld hið sama lá hann lengi á bæn einsamall í Tjarn-
arkirkju eða kraup við gráturnar, það er svo um sumar bæn-
lr að skýrar hugmyndir hvað þá orð jaðra við að vera hneyksl-
anleg, hitt er hverjum einum leyfilegt að opna almættinu
hsra leíð' til framtaks og ætlast þó ekki til annars og meira en
h^fa þykir eins og á stendur. . . Þá nótt lá prestur andvaka,
v*ngjaþytur aðsteðjandi óska, sem kunna að vera freisting
aunars staðar frá en æskilegt er að þiggja góðgerðir, færir
stundum ugg að eyra. Helzta huggunin var að flaskan skyldi
aÖeins vera ein, með því móti varð augljóst að hér væri aðeins
llIn tilvísun að ræða, smávegis málskot og varla það, aðeins
at>ðmjúka fyrirspurn.
Þegar hann í dögun leit eftir flöskunni lét hann sér ekki