Eimreiðin - 01.01.1958, Síða 73

HÖFUM VÉR EFNI Á AÐ BÍÐA?
49
Þætti mér þó rétt
þitt svar,
Böðvar,
míns ef væri móðurlands
málfar,
Böðvar."
Hvort mundi svo ekki vert — ekki aðeins að minnast á
gtldi píslarvættis Jóns Arasonar — heldur og á hinn mikla
starfsbiskup og stjórnspeking á Hólastóli — ekki löngu eftir
hans dag, Guðbrand Þorláksson, er svo sagði í formála sálmar-
hókar sinnar og tók af fyrir eftirtímann öll tvímæli um, að
hann mat tungu feðra sinna guði sínum verðugasta til lofs
°g dýrðar á voru landi:
..Fyrir þessar greinir, svo og einninn móðunnáli voru til
sæmdar og fegurðar, sem í sjálfu sér er bæði ljóst og fagurt
°g ekki þarf í þessu efni úr öðrum tungumálum orð til láns
að taka — eða brákað mál né bögur að þiggja . . . “
Við altarið í Hóladómkirkju lítum vér hið skæra Ijós listar
séra Einars í Eydölum — og síðan hvert af öðru, er bregður
Hliki yfir byggðina alla, þar sem í lágum hreysum örbirgðar-
tnnar logar þó á kolu rímu og ferskeytlu, annálabrota og
ævintýra — unz vordagur ljómar í austri og vetur er úr bæ.
loks gerist undrið, að eins og áður fyrrum:
„Frelsisröðull um fjöll og hálsa
fagurleiftrandi geislum steypti."
Svo er þá að átta sig á því, sem síðan hefur gerzt og nú er
að gerast — og hvað fram undan virðist, en í það verður ekki
spáð nema hlustað sé á raddir fortíðarinnar, sem raunar hef-
Ur svo hátt, að rödd hennar bergmálar fjalla á milli um allt
Þetta fagra og blessaða land, svo að segja mætti við hvern og
einn: „Sá sem eyru hefur, hann heyri!“
En á hvern hátt skulu svo samfléttaðar staðreyndir sögu
°g bókmennta skýrðar fyrir unglingum, hvernig túlkuð feg-
Urð' sú og fjölbreytni, sem þar er hvarvetna að finna? Ekki
hieð því að lesa fyrir þá þurr og meira og minna sundurlaus
skrif fræðimanna, ekki með því að láta unglingana lesa til
skiptis kvæði eða kvæðabrot, sögur eða sögukafla, og síðan að